Morgunblaðið - 18.09.2021, Síða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 2021
✝
Magnús Pálsson
fæddist á Vetur-
húsum á Eskifirði
28. október 1926.
Var hann yngstur
tíu systkina sem öll
eru nú látin. Systkini
Magnúsar: Emeren-
tíana Kristín, 1900,
d. 1993, Ólafur, f.
1901, d. 1984, Kjart-
an, f. 1903, d. 1986,
Arnbjörg, f. 1905, d.
1932, Páll, f. 1910, d. 1999, Pétur
Björgvin, f. 1912, d. 1989, Björg-
ólfur, f. 1913, d. 1981, Bergþóra,
f. 1918, d. 2007, og Steinþór, f.
1922, d. 1962. Móðir þeirra systk-
ina var Þorbjörg Kjartansdóttir,
f. 1884, d. 1962, frá Vöðlum og
faðir þeirra Páll Þorláksson, f.
1877, d. 1940, fæddur á Keld-
unúpi í Norður-Skaftafellssýslu.
Foreldrar hans Þorlákur Pálsson
og Emerentíana Oddsdóttir.
Páll Þorláksson, faðir Magn-
úsar, flutti sem barn með fóstur-
foreldrum sínum austur í Hólma
á Reyðarfirði en við andlát fóstra
síns 1895 tók Páll við búsfor-
ráðum ásamt fóstru sinni. Síðar
reistu þau bú í Veturhúsum. Páll
og Þorbjörg tóku svo við búi þar
fáum árum síðar.
Magnús stundaði ungur nám í
Vegagerð ríkisins. Eftir komuna
til Reykjavíkur hóf Magnús starf
hjá tollgæslunni á Keflavík-
urflugvelli. Starfaði þar í tæp 20
ár en hóf þá störf sem skrif-
stofustjóri hjá skipaafgreiðslunni
Jez Zimsen í Reykjavík. Starfaði
hann þar í átta ár.
Árið 1978 flutti hann til Egils-
staða ásamt síðari konu sinni Sig-
rid Luise Solveig Elisabet Toft, f.
1924, d. 2009, þau giftu sig árið
1974. Fyrri maður Sigridar var
Einar Þorsteinsson, f. 1919, d.
1982. Börn þeirra: Kristín, f.
1949, Guðrún, f. 1950, Helga, f.
1952, d. 1970, og Þorsteinn, f.
1956.
Magnús og Sigrid störfuðu
fyrst hjá Kaupfélagi Héraðsbúa
þar til þau tóku við Versl-
unarmannafélagi Austurlands,
ásamt því að Magnús var í stjórn
Landssambands verslunarmanna
þar til hann lét af störfum 1999.
Magnús var formaður Versl-
unarfélags Austurlands til starfs-
loka 75 ára gamall. Magnús var í
kór Egilsstaðakirkju í mörg ár.
Síðustu tvö árin dvaldi Magnús
á Hjúkrunarheimilinu Dyngju á
Egilsstöðum.
Magnús verður kvaddur frá
Egilsstaðakirkju í dag, 18. sept-
ember 2021, klukkan 14. Athöfn-
inni verður streymt á vefslóðinni:
https://egilsstadaprestakall.com/
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Héraðsskólanum á
Laugum.
Árið 1950 giftist
Magnús Sigríði Ey-
mundsdóttur, 1930, d.
2009, sjúkraliða, frá
Flögu í Skriðdal. Börn
þeirra eru þrjú: 1)
Eygló, f. 1949, hjúkr-
unarfræðingur, gift
Jóni Gunnarsyni, leik-
ara og sjúkraliða, og
eiga þau þau fjögur
börn: Friðborgu, f. 1971, Símon
Pál, f. 1974, d. 2017, Þorbjörgu, f.
1983, og Gunnar, f. 1985. 2) Ey-
mundur, f. 1955, búfræðingur í
Vallanesi, var giftur Kristbjörgu
Kristmundsdóttur og eiga þau
þrjú börn; Júlíus, f. 1977, Þór-
unni, f. 1979, og Gabríel Svein, f.
1995. Seinni kona Eymundar er
Eygló Björk Ólafsdóttir við-
skiptafræðingur. Eymundur og
Eygló eru með fyrirtækið Móður
Jörð, lífræna ræktun. 3) Steinarr,
f. 1962, tollvörður og söngvari,
giftur Önnu Sólveigu Árnadóttur
kennara og eiga þau þrjú börn:
Rósu Sólveigu, f. 1991, Magnús
Ívar, f. 1992, og Aríönnu, f. 2003.
Magnús og Sigríður fluttu til
Reykjavíkur eftir þriggja ára bú-
skap á Reyðarfirði þar sem Magn-
ús starfaði meðal annars hjá
Magnús og mamma giftu sig
árið 1974 og fluttu til Egilsstaða
árið 1978. Það var þeirra gæfa og
hamingja að finna hvort annað
eftir að þau slitu samvistir við
fyrri maka. Þau áttu góð ár sam-
an á Egilsstöðum, ferðuðust inn-
an lands og utan og nutu þess að
vera saman. Það var alltaf gaman
að koma austur í heimsókn og
njóta gleði og væntumþykju. Eft-
ir að mamma missti sjónina
þurfti Magnús að tileinka sér
matseld og bakstur á heimilinu.
Hann var til að byrja með
kannski ekki mjög fær í þeim efn-
um en það tók hann ekki langan
tíma að komast upp á lag með að
elda fínan mat og baka úrvals-
kökur. Að vísu kvartaði hann yfir
því að í uppskriftum gætti mik-
illar ónákvæmni svo sem eins og
örlítið salt og miðlungshiti sem
ómögulegt væri að vita hvað
þýddi. Þegar mamma hvarf inn í
heim óminnis hugsaði Magnús
um hana heima á Selásnum í
fjölda ára á aðdáunarverðan hátt
með elsku og umhyggju. Alltaf
var hann jákvæður og kvartaði
ekki þótt hún þekkti hann ekki
alltaf og vissi ekki hvar hún væri
stödd. Hann passaði upp á að hún
væri vel klædd, setti eyrnalokka í
eyrun og hálsfesti um hálsinn.
Þegar hún þurfti undir lokin að
leggjast inn á hjúkrunarheimilið
á Seyðisfirði heimsótti hann hana
dagleg þangað, þar til yfir lauk.
Ég á eftir að sakna samtala
sem við áttum reglulega um
landsins gagn og nauðsynjar og
um það sem um var að vera innan
fjölskyldunnar. Hann reyndi
nokkuð að fá mig til að lesa sögu
Framsóknarflokksins og taldi að
það myndi gera mér gott. Ekki
hef ég enn komist svo langt.
Takk fyrir allt.
Kristín Einarsdóttir.
Mér er það bæði ljúft og skylt
að minnast með örfáum orðum
tengdaföður míns Magnúsar
Pálssonar. Hann fæddist í Vetur-
húsum við Eskifjörð og var
yngstur af stórum systkinahóp
en 26 ár voru á milli hans og elstu
systur hans. Hópurinn var fjöl-
skrúðugur; börn, barnabörn og
uppeldisbörn í húsi sem þætti lít-
ill sumarbústaður í dag. Rústir
bæjarins sjást enn þá ef viðkom-
andi þekkir þyrpingu þúfna í
grænum teig í dalnum. Uppeldi
þeirra og æsku hefur systir
Magnúsar, Bergþóra, gert ágæt
skil í nokkrum barnabókum sem
hún ritaði og voru gefnar úr á sín-
um tíma og meðal annars lesnar
upp í Ríkisútvarpinu. Magnús að-
stoðaði móður sína á heimilinu og
starfaði sem ungur maður við
uppskipun og vegavinnu og ann-
að sem til féll. Einn er sá atburð-
ur í æsku Magnúsar sem vert er
að geta og hafði árif á líf allra
heimilismannanna. Á stríðsárun-
um, er þau systkinin Magnús,
Páll og Bergþóra bjuggu enn
heima ásamt móður sinni, björg-
uðu þau flokki breskra hermanna
sem vegna þekkingarskorts á ís-
lenskri náttúru hafði farið í æf-
ingaferð frá Reyðarfirði yfir til
Eskifjarðar yfir fjallveg mikinn.
Þeir hrepptu slíkt fárviðri á leið-
inni að hluti herdeildarinnar varð
úti í botni Eskifjarðar. Fyrir til-
viljun urðu þeir bræður mann-
anna varir í óveðrinu en móðir
bræðranna hafði sett kertaljós í
gluggann sem vísaði inn í dalinn
því að í henni var beygur. Her-
mennirnir sáu ljósið og það varð
sumum þeirra til bjargar. Þeir
voru þó svo þrekaðir að þeir gáf-
ust margir upp á leiðinni. Með að-
stoð Magnúsar, Páls og
kvennanna sem fóru út í nóttina,
leituðu mannanna og hjálpuðu
þeim að komast í hús komust 48
menn í skjól í Veturhúsum en
átta létust. Um þetta má lesa í
Eskju í skrásetningu Bergþóru.
Ekki urðu þakkirnar þó miklar í
þetta skipti því þetta þótti slíkt
feigðarflan og ekki sæmandi
breskri herdeild að atburðurinn
var þaggaður niður og væri ekki
á vitorði margra ef Bergþóra
hefði ekki fært þetta í letur.
Reyndar kom herjeppi nokkru
seinna með nokkrar niðursuðu-
dósir því býlið stóð eftir matar-
laust. Sextíu árum síðar er Magn-
ús svo boðaður í breska
sendiráðið og fær þar heiðurs-
skjal með þakklætiskveðjum frá
breska heimsveldinu. Þá voru
Páll og Bergþóra látin. Þetta var
stór stund í lífi fjölskyldunnar og
mat Magnús þetta mikils. Þess
skal getið að Þorsteinn J kvik-
myndagerðarmaður hefur get at-
burðinum góð skil í heimildar-
mynd sinni Veturhús. Undir það
síðasta var Magnús orðinn
þreyttur og tilbúinn að kanna
nýjar lendur. Hann hafði skipu-
lagt útför sína í smáatriðum, valið
sálmana, söngvarana, virkjað
börn og barnabörn og vildi mik-
inn söng og minna tal. Aldrei hef
ég upplifað neitt þessu líkt. Þetta
sýndi styrk Magnúsar og ein-
stakan persónuleika. Hann var í
góðu sambandi við börn, barna-
börn og barnabarnabörn, fylgdist
með þeim í lífinu og sýndi þeim
umhyggju. Það var fallegt. Þetta
eru fátækleg orð sem duga
skammt til að lýsa svo vænum
manni. Magnús skilur eftir sig
stórt skarð. Guð blessi minningu
hans.
Jón Símon Gunnarsson.
Ég var mjög ungur, kannski
svona sex ára, þegar ég ákvað að
Magnús afi væri einn af mínum
bestu vinum. Ég man að mér
fannst erfitt að treysta fullorðnu
fólki í þá daga. Skælbrosandi og
óhugnanlegt rak það nefið langt
inn fyrir persónulegt rými manns
og spurði nærgöngulla spurninga
með háværri barnaröddu. Afi
gerði aldrei neitt þannig. Hann
var bara kúl og hress og mér
fannst ég aldrei vera þvingaður
nálægt honum. Ég skynjaði,
þrátt fyrir ungan aldur og
reynsluleysi af lífinu, að þarna
væri maður sem mér þótti mikið í
spunnið. Og þótt ég hafi fullorðn-
ast smávegis með árunum breytt-
ist sýn mín á afa aldrei. Við vor-
um og verðum alltaf perluvinir.
Magnús afi hafði húmor fyrir
lífinu og það var ávallt einn af há-
punktum sumarsins að heim-
sækja hann og Sigríði konu hans í
notalegu íbúðina þeirra á Egils-
stöðum. Þar var góð stemning.
Snemma kom í ljós að við deild-
um miklum áhuga á sundferðum
svo úr varð epískur tveggja
manna sundklúbbur sem við
starfræktum í hvert sinn sem ég
heimsótti Egilsstaði eða hann
kom í borgina. Í pottinum rædd-
um við allt milli himins og jarðar:
sambönd, trúmál, áfengi og edrú-
mennsku, fjölskylduna og lífið.
Magnús afi var fyrsta fullorðna
manneskjan sem ég fór á trúnó
við.
Magnús afi hafði bæði lifað
sigra og ósigra í lífinu og hann
gat talað um þá alla af æðruleysi
og húmor. Ég var til dæmis með
honum í göngutúr fyrir rúmum
20 árum þegar hann datt illa og
hlaut axlameiðsli sem drógu tölu-
verðan dilk á eftir sér. En það er
til marks um manninn að hann
hlaut meira að segja axlameiðsli
með stæl og húmor og ég hugsa
oft um hvað hann sýndi þarna
mikið æðruleysi á erfiðri stund.
Ég vona að mér endist ævin til að
öðlast slíkt jafnaðargeð.
Afi elskaði seinni konu sína,
Sigríði Toft, af öllu hjarta og ég
dáðist að því hvað þau voru alltaf
góð saman og ástrík, líka þegar
árin færðust yfir og hún tók að
glíma við alvarleg veikindi. Allt
tókst Magnús afi á við með sama
æðruleysinu.
Ég verð síðan eflaust ekki sá
eini til að minnast á að Magnús
afi var líka stríðshetja, og það án
þess að grípa nokkurn tímann til
vopna sjálfur! Þótt hann hafi ver-
ið ungur að árum átti hann stóran
þátt í í að bjarga 48 breskum her-
mönnum frá vísum dauða árið
1942 og mér fannst alltaf jafn
heillandi að heyra hann segja frá
þeim atburðum, sem hann gat
lýst í miklum smáatriðum þótt
langur tími væri liðinn.
Magnús afi náði 94 ára aldri og
var sólbrúnn og sællegur fram á
síðustu stundu. Það verður að
teljast býsna gott þótt ég hefði
sannarlega viljað ná inn nokkrum
sundferðum og meðfylgjandi
trúnóum í viðbót. Afi talaði alltaf
um að hann vonaði að það væri líf
eftir dauðann því hann hefði mik-
inn áhuga á að kynnast föður sín-
um betur, sem féll frá þegar afi
var mjög ungur. Ég get aðeins
vonað að hann hafi fengið ósk
sína uppfyllta. Síðustu daga hef
ég að minnsta kosti hugsað mikið
og hlýtt til besta og svalasta afa
sem völ var á, í von um að góðir
straumar skili sér til hans og við
getum þannig sent hann yfir
móðuna miklu með blómakrans
um hálsinn, nesti og nýja skó, á
vit ástvina.
Gunnar Jónsson.
Magnús Pálsson
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Allur arður af þjónustunni rennur til reksturs kirkjugarðanna
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐJÓN MAGNI EINARSSON
vélstjóri,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
7. september. Jarðsett var í kyrrþey að ósk
hins látna. Ástvinir þakka auðsýnda samúð
og vinarhug. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki blóð- og
krabbameinslækningadeildar Landspítalans.
Sif Guðmundsdóttir
Einar Ingi Guðjónsson
Bjartmar Ás Guðjónsson
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
HRAFNHILDUR GUNNARSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
mánudaginn 6. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Erna Þrúður Guðmundsd. Gunnlaugur Guðjónsson
Steinunn Gunnlaugsdóttir Ragnar Lövdahl
Hjalti Gunnlaugsson
Gunnar Karl Gunnlaugsson Anna Margrét Pálsdóttir
Gunnlaugur Ernir, Benedikt Elí,
Hrafnhildur Helena og Víkingur Ernir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR HANNA GUNNARSDÓTTIR
sérkennari,
Rúgakri 3a,
Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
hinn 16. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Sverrir Gunnarsson
Lára Áslaug Sverrisdóttir Jón Höskuldsson
Davíð Björn Pálsson
Gunnar Sverrisson Þórey Ólafsdóttir
Sverrir Geir Gunnarsson Stefanía Theodórsdóttir
Sigríður Thea Sverrisdóttir
Halldór Árni Gunnarsson Embla Rún Björnsdóttir
Þórunn Hanna Gunnarsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR REYNIR JÓNSSON,
Gassi,
Ásakór 7,
lést miðvikudaginn 15. september.
Útförin fer fram frá Lindakirkju fimmtudaginn 23. september
klukkan 15.
Kolbrún Halldórsdóttir
Inga Dóra Guðmundsdóttir Snorri Torfason
Elías Guðmundsson
Jón Þór Guðmundsson Kolbrún Sigurðardóttir
Hafdís Mjöll Guðmundsdóttir Róbert Ericsson
Guðný Halldórsdóttir Guðbrandur K. Jónasson
barnabörn og barnabarnabörn