Fréttablaðið - 15.01.2022, Side 24

Hulda Vigdísardóttir, doktors­
nemi í málvísindum og starfs­
maður hjá almannavarnadeild
ríkislögreglustjóra, var krýnd
Miss Powerwoman Inter­
national í desember og lenti
í fimmta sæti í Miss Multi­
verse. Keppnin var haldin í
Dóminíska lýðveldinu og fór
lokakeppnin fram þann 19.
desember. Hún fékk titilinn
Miss Most Classy og Miss
Powerwoman en seinni titl­
inum fylgir kóróna.
Keppnin er í senn raun­
ver u leik aþát t u r og
fegurðarsamkeppni en
þó alls ekki með hefð­
bundnu sniði. Í Miss
Multiverse þurfa keppendur að
takast á við ýmsar áskoranir eins
og hreystikeppni á ströndinni sem
stendur yfir í sex klukkustundir með
mismunandi þrautum og greindar­
vísitölupróf ásamt verkefnum sem
reyna á félagslega hæfni, viðskipta­
hæfni, framkomu, úthald og þol.
Síðustu níu ár hafa keppendur
dvalið þrjár vikur á Hard Rock­hót­
eli þar sem hver keppandi hefur
fengið sitt herbergi en því var breytt
í ár, meðal annars vegna Covid, en
líka til að gefa keppendum tækifæri
til að ferðast víðar um eyjuna og
upplifa hana á annan hátt. Þátttak­
endur dvöldu því bæði á hótelum og
var boðið að vera saman í nokkrum
stórum villum.
„Þetta var auðvitað alger lúxus
en ég kynntist hinum þátttakend­
unum líka miklu betur en ég hefði
gert, ef við hefðum allar verið sín í
hverju herberginu eða tvær og tvær.
Við urðum mjög nánar og þetta var
miklu betra, held ég,“ segir Hulda
sem segist þakklát fyrir þær vin­
konur sem hún eignaðist úti.
Ætlaði í fyrra en komst ekki
Spurð hvernig hún hafi endað á því
Þurftu að synda í land
með helstu nauðsynjar
Hulda Vigdísar-
dóttir lenti í
fimmta sæti í
keppninni og
var krýnd Miss
Powerwoman.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
að taka þátt segir Hulda að hún hafi
lengi vitað af keppninni og fundist
hún spennandi.
„Ég tók þátt í Miss Universe Ice­
land árið 2019 og var krýnd Queen
Beauty Iceland 2020. Ég átti alltaf að
keppa sumarið 2020 en hef ekki enn
farið út. Forsvarsfólk Miss Multi­
verse­keppninnar fann mig eflaust
á vefsíðu eða samfélagsmiðlum
tengdum Miss Universe Iceland.
Mér var boðin þátttaka í fyrra sem
ég ætlaði að þiggja, en þá stóð hinn
titillinn í vegi fyrir því,“ segir Hulda
og bætir við að þegar þau leituðu
aftur til hennar í ár hafi hún ekki
hikað við að þiggja boðið.
Hún segir að hver dagur hafi
verið ólíkur hinum og að sjaldnast
hafi þær fengið að vita hvað væri í
vændum.
„Yfirleitt vissum við ekkert hvað
var í vændum. Morguninn eftir
undanúrslitin vaknaði ég snemma
og fór í sturtu. Við héldum allar að
fram undan væri rólegur dagur en
skyndilega heyrðist svaka trommu­
sláttur frammi á gangi og karl­
mannsraddir sem hrópuðu: „It’s a
drill! It’s a drill!“ Vinkona mín frá
Filippseyjum var einmitt nýkomin
inn á baðherbergi til mín til að fá
eitthvað lánað. Okkur brá báðum
svo mikið að við áttuðum okkur
engan veginn á því hvað væri í
gangi. Raunar heyrðum við hvorug
hvað var hrópað eða við greindum
alla vega ekki orðaskil. Enginn
tökumannanna átti að vera mætt­
ur, svo það voru bara stelpur í hús­
inu – að við héldum. Vinkona mín
flýtti sér að læsa baðherberginu og
stóð greinilega alls ekki á sama en
ég stóð enn inni í sturtuklefanum
með hárnæringu í hárinu. Hálftíma
seinna vorum við komnar um borð í
bát með helstu nauðsynjar, klæddar
grænum hermannafötum, í sund­
skóm og með fastar fléttur í hárinu,“
segir Hulda.
Hún rifjar það upp hlæjandi að
þær hafi lítið vitað hvað þær ættu
að taka með sér en þær fengu að
vita að þær væru á leiðinni á eyði­
eyju, án nokkurra þæginda, í tvo
sólarhringa.
„Við máttum ekki pakka miklu.
Áður en við fórum um borð í bátinn
var okkur skipt í tvö lið á bryggj­
unni, hvort með sinn hópstjóra.
Hvort liðið mátti hafa einn poka
eða það sem við treystum okkur til
að synda með í land því báturinn
gat auðvitað ekki siglt að landi og
því skyldum við hoppa út í sjó með
allt hafurtaskið. Hópstjórinn var
með einn pott og eina pönnu fyrir
liðið. Við máttum gefast upp þegar
við vildum en þetta var í senn hóp­
keppni og einstaklingskeppni. Ég
get ekki sagt hvernig þetta fór en
við fundum allavega afar frumlega
leið til að pakka eldhúsgögnunum,
nokkrum vatnsflöskum, síðerma­
peysum og buxum, moskítóspreyi
og sólarvörn auk þess matar sem við
náðum að grípa með; orkustöngum,
Lovísa
Arnardóttir
lovisaa
@frettabladid.is
Á myndinni með Huldu er Julie Tarrayo frá Fillipseyjum en þær voru herbergis-
félagar á meðan keppni stóð og urðu mjög góðar vinkonur. MYND/AÐSEND
Ég get ekki
sagt hvern-
ig þetta fór
en við
fundum
alla vega
afar frum-
lega leið til
að pakka
eldhús-
gögn-
unum,
nokkrum
vatns-
flöskum,
síðerma-
peysum og
buxum,
moskító-
spreyi og
sólarvörn.
24 Helgin 15. janúar 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ