Strandapósturinn - 01.06.2010, Page 44

42
skólanum og var þá enginn kostur annar en reyna að hafa
símasamband við hann eða fara heim til hans. Ég fór nú í þann
almenningssíma sem nærtækastur var og mér stóð hálfgerð ógn
af og gerði tilraun til að ná sambandi við hann. Af einhverjum
ástæðum, sem ég veit ekki hverjar voru, tókst þessi tilraun ekki,
það var ekki svarað í símann heima hjá Jónasi, reyndi ég þó oftar
en einu sinni. Nú var komið eitthvað fram á kvöld og ekkert annað
úrræði en fara heim til hans og banka þar upp á sem mér hafði þá
aldrei komið til hugar að ég ætti eftir að gera, hvað ég gerði samt.
Strax var komið til dyra og minnir mig það væri dóttir Jónasar. Ég
spurði eftir honum og kom hann fljótt fram í anddyrið. Ég bar
erindið upp. Hann tók mér mjög ljúfmannlega og minnir mig
hann spyrði mig eitthvað um málavexti og hvort þetta væri þá
öruggur ferðamáti. Ég taldi svo vera og leyfið var auðsótt. Kvaddi
ég þar með og var léttstígur heim eftir þessi málalok.
Daginn eftir var mætt á flugvöllinn, eitthvað eftir hádegi. Kom
þá á daginn að fleiri vantaði far norður í Árneshrepp en okkur
Svein. Meðal þeirra var Trausti Magnússon, uppeldisbróðir minn
frá Steinstúni, og kona hans, Sigrún Magnúsdóttir. Trausti hafði
verið lasinn undanfarið og tóku þau þá ákvörðun og koma heim
að Steinstúni og dvelja þar um jólin og ef til vill eitthvað lengur.
Einnig voru í hópnum Sigríður Halldórsdóttir, húsfreyja á Eyri
við Ingólfsfjörð, og sonarsonur hennar, Ólafur Ingólfsson, ellefu
ára gamall. Ef til vill hafa verið einhverjir sem ætluðu bara til
Djúpuvíkur þótt mér sé það gleymt, en leið okkar, sem ég hef
talið upp, lá lengra norður í hreppinn (Árneshrepp).
Í viðbót við farþegana var flutt um borð í flugbátinn mikið af
pósti sem átti að fara til dreifingar um sveitina. Var þetta a.m.k.
hluti af jólapóstinum sem ekki var útlit fyrir að kæmist á réttum
tíma eins og á stóð. Aðrar vörur voru ekki enda var flutningur á
almennum vörum ekki leyfður meðan verkfallið stóð yfir.
Farþegarnir fylgdust af eðlilegum ástæðum ekki með hvernig
vélin var lestuð en gengu um borð þegar skipun kom um það.
Ekkert sérstakt var um flugferðina sjálfa en fyrir mig og fleiri var
þetta ævintýri líkast og var í fyrsta skipti sem ég steig upp í slíkt
farartæki. Flugveður var ekki virkilega gott, norðanátt og
dimmviðri þegar norðar dró.