Strandapósturinn - 01.06.2010, Síða 56

54
II
Þáttur ljósmæðra í sveitum og kaupstöðum fram yfir miðja
þessa öld hefur verið skráður með miklum myndarskap og færður
í bækur. Má þar lesa marga eftirminnilega frásögu af því
líknarstarfi sem þær unnu. Oft við hin erfiðustu skilyrði og
háskaleg ferðalög sem þær urðu að leggja út í oft á tíðum meðan
búið var við þær aðstæður í samgöngumálum sem seinni tíma
kynslóðir gera sér litla eða enga grein fyrir. Má segja að oft hafi
mátt færa undir kraftaverk hvernig þeim reiddi af í slíkum
ferðalögum og tókst að bjarga lífi konu og barns og færa ljós
lífsins inn á heimilin þar sem þær höfðu innt af hendi sitt
líknarstarf.
Þó margar þessar sagnir hafi verið skráðar þá munu þær fleiri
sem óskráðar eru. Ætlun mín er að bæta örlítið við þær sagnir
sem skráðar hafa verið. Sú frásögn skýrir mörgum hvað mæður og
ömmur hinna yngri kynslóða urðu að búa við og leggja á sig. Þó
sú saga sé mér nákomin vona ég að hún sé eins rétt og sönn sem
hægt er þó aðeins sé stuðst við minni háaldraðs manns.
Þann 15. september 1929 gengum við Guðmundur Pétur
Valgeirsson (sá sem þetta ritar) frá Norðurfirði í Árneshreppi og
Jensína Óladóttir frá Ingólfsfirði í Árneshreppi í Strandasýslu í
hjónaband. Settumst við að í Bæ í Trékyllisvík þá um haustið.
Höfðum við þá fengið hálflendu jarðarinnar í leiguábúð. Áttum
við þar heima upp frá því og bjuggum allan okkar búskap og
samvistarár. Og þar á ég heima enn. Jensína andaðist 6. október
1992 þá á 91. aldursári sínu. Fædd 18. febr. 1902. Ekki var að
stóru að hverfa þar í Bæ. Húsakynni gömul og niðurnídd. Tún
lítið og allt kargaþýfi það sem þar var. Helstu gæði jarðarinnar
voru nokkuð víðlent engjaland og mótak óþrjótandi. Jörðin átti
ekki land að sjó svo reki var þar ekki til nytja svo sem var á flestum
bújörðum í hreppnum og er enn. Fleirbýli var þá á Bæ svo sem
hafði jafnan verið. Bæjarhúsin voru 30 ára torfbær og fullsetinn.
Það húsnæði sem við gátum fengið til íbúðar var herbergi undir
lofti baðstofunnar 6×5 álnir að gólffleti. Uppi yfir var baðstofan
fullsetin. Uppi á loftinu í öðrum enda baðstofunnar var hún Björg
í Bæ sem margir rekja ætt sína til. Hún var föðursystir Jensínu
konu minnar, þá orðin háöldruð. Hafði hún búið á Bæ frá árinu