Strandapósturinn - 01.06.2010, Page 62

60
Árið 1961 er ég búsettur á Dalvík. Desembermánuður hafði
verið frekar óstilltur og erfiður til sjósóknar vegna norðanþræsings
og hríðarveðurs. Hinn 19. desember var aðeins þriðji róður minn
í mánuðinum. Ég reri einn þennan morgun með 25 stokka af
línu og 135 króka í hverjum stokki. Farið var af stað klukkan sjö
um morguninn og stímað í þrjá stundarfjórðunga út með
Ólafsfjarðarmúla. Línan var lögð í lykkju fram í brúnina, niður í
dýpið og aftur upp í brúnina austan við Múlann. Svo var haldið
grunnt upp undir klettana en þar er smámalarfjara eða vik á milli
forvaða. Þarna stoppaði ég á vél og lét reka en hægur andvari stóð
af landi og smásúgur við klettana.
Ég var að fá mér kaffi þarna um níuleytið er ég heyrði kindajarm.
Ég ákvað þá að bíða þarna þar til að birti til að vita hvort ég sæi
hvaðan þetta jarm kæmi því að ég ætlaði hvort eð er ekki að byrja
að draga fyrr en bjart væri orðið. Rétt fyrir klukkan ellefu var
orðið það bjart að ég gat séð í land og þá sá ég kind í fjörunni.
Þarna eru háir hamraveggir niður í sjó á báða vegu svo að ekki var
hægt að komast landleiðina að kindinni nema að síga niður
klettana. Hún hefur líklega skrönglast þarna niður eftir
smálækjarskorning sem var fullur af snjó og svelli því að jarðlaust
var þarna með öllu á bökkunum. Í miklum sjó ganga öldur þarna
upp undir kletta, undiraldan var heldur að aukast og spáð var
norðaustankalda með kvöldinu. Ég ákvað að reyna að lenda þarna
og stökkva upp í fjöru og reyna að ná í kindina.
Bjarni Elíasson
Mýrum
Lambið í
aflanum