Strandapósturinn - 01.06.2010, Síða 63

61
Þegar ég kom nær fjörunni sá ég að þetta var lambgimbur.
Súgurinn var meiri en ég hélt í fyrstu. Ég renndi bátnum rólega í
fjörugrjótið og hljóp með fangalínuna í land eins og hún náði.
Mér tókst að króa lambið af við klettana og flýtti mér með það í
fanginu í bátinn sem var að fara þversum í fjörunni, en vélin var
kraftmikil og bakkaði vel frá landi. Ég slapp vel frá þessu en það
tók mig ekki nema 2–3 mínútur þar til ég bakkaði út aftur.
Lambinu kom ég fyrir fram undir hvalbaknum og hóf svo að
draga línuna. Afli var sæmilegur, mest ýsa. Lambið var frekar
magurt, ekki mjög lítið, en virtist hið sprækasta. Um klukkan hálf-
tvö var ég búinn að draga, en þá var kominn talsverður sjór og
norðaustankaldi og með öllu orðið ólendandi í fjörunni þar sem
lambið hafði verið.
Þegar komið var í land eru menn á bryggju að vanda. Þeir verða
mjög undrandi að sjá lamb í aflanum eins og einn þeirra, Haraldur
á Jaðri, sagði er hann tók við lambinu af mér á bryggjunni er ég
rétti það upp. Hann skoðaði markið og sagði strax að Sveinn,
mágur sinn, ætti það. Sveinn var þá sparisjóðsstjóri á Dalvík.
Lambið var sett í beitningaskúrinn minn og svo fór ég fljótlega til
Sveins og sagði honum að hann ætti lamb í skúrnum hjá mér.
Hann var bæði ánægður og hissa að heimta svona rétt fyrir jól
eftir slæmt tíðarfar um haustið. Ég útskýrði fyrir honum hvar ég
hafði náð lambinu. Hann sagði að þetta væri tvílembingsgimbur
og ærin hefði komið með hina gimbrina í leitum um haustið.
Þessi gimbur fékk að lifa.
Á næstu árum eftir þennan atburð sagði Sveinn mér oft að ærin
væri alltaf tvílembd og hann verið mjög heppinn með hana.
Gömul venja var að greiða hálft verð fyrir skepnur sem náðst
höfðu úr ófærum og var það einnig svo í þessu tilviki. Ég var
ánægður með það að hafa bjargað lambinu þennan dag. Um
nóttina gekk veðrið í hvassa norðaustanátt með snjókomu og
miklum sjó og hélst það í marga daga eða fram undir áramót. Það
var einskær tilviljun að ég skyldi vera á sjó þennan dag, fara upp
undir landið, stoppa vélina í bátnum og heyra kindajarm í
myrkrinu. Þetta er einn eftirminnilegasti róður sem ég fór á
þessum báti sem var mikil happafleyta, 2,5 tonn að stærð.