Strandapósturinn - 01.06.2010, Page 64

62
Það var í byrjun ágúst 1942 er atburður sá sem hér verður lýst
gerðist. Það var komið smárökkur um miðnættið þegar þýsk
vélbyssu- og sprengjuflugvél skaut á gamla vitann á Grímsey á
Steingrímsfirði. Ég var tæpra níu ára þegar þessi atburður varð og
festist hann í minni mínu. Faðir minn hafði verið að vinna við að
fletja fisk á bryggjuplaninu á Drangsnesi þetta kvöld og ég var
ekki farinn að sofa, beið eftir því að hann kæmi heim frá vinnu.
En þeir sem þvoðu fiskinn og söltuðu í pækilkörin voru að vinna
eitthvað lengur. Einnig var verið að salta síld á planinu og fólkið,
sem var að vinna þarna, varð vitni að þessum ósköpum.
Flugvélin kemur úr suðri, yfir Ennishöfðann, og byrjar að skjóta
í átt að Malarhornsvita sem var rauðmálaður og úr pottjárni eins
og Hólmavíkurviti sem stendur enn og var reistur á sama tíma,
árin 1914 og 1915. Hún flýgur síðan yfir Torfholtið og stefnir á
Bæjarfell (Náttmálahnjúk). Vélbyssudrunur glumdu um allt og sá
ég eldblossana er flugvélin skaut að Bæjarfelli og Bessamýri. Þar
var mótekja og búið að setja móinn í hlaða og hrauka. Næstu
daga á eftir rauk úr einum hrauknum og brann hann rólega til
ösku en ekki er ljóst hvort kveikt hafði verið í hrauknum daginn
áður eða hvort þetta var afleiðing skotárásarinnar. Næst beygði
vélin til suðurs, rétt fyrir utan Mýrabæinn, í átt að Grímseyjarvita
og heyrast þá skotdrunur og eldblossar glömpuðu frá byssukjöftum
vélarinnar er hún hóf skothríð á vitann. Vélin tók að þessu loknu
stefnu á Skaga og varð ekki frekar vart við hana.
Bjarni Elíasson
Mýrum
Árásin á vitana