Strandapósturinn - 01.06.2011, Side 23

21
Það hefur verið plága á mér hvað ræktunarland er hér erfitt.
Þeir eru ótaldir steinarnir sem við höfum tekið úr ræktunarland-
inu. Svo vorum við að handgrafa skurði, þeir voru síðar dýpk-
aðir þegar gröfurnar komu. Ég man eftir skurðinum fyrir ofan
túnið hér fyrir utan hliðið. Hann var handgrafinn að vetri til og
stundum við tunglsljós að kvöldinu. Þá var mildur og snjóléttur
vetur. Til viðbótar þeim tækjum, sem áður eru talin, var hér
hestakerra þegar ég fyrst man eftir. Sömuleiðis man ég snemma
eftir hjólbörum.
Sauðfé var mikið beitt að vetrinum til að spara hey. Oftast var
fénu sleppt fyrir sumarmál ef tíð leyfði. Féð var látið bera hér út
með sjó. Mikið labb var að sinna um lambærnar. Það þurfti að
fara út á Klif á hverjum degi. Þegar ær missti lamb langt út frá
var mikið streð að koma henni heim ásamt dauða lambinu til að
geta vanið undir hana. En rétt fyrir 1930 gerðum við girðingu
hér fyrir neðan á Selvík. Þar var svo féð haft um sauðburðinn
þangað til farið var að láta það bera á húsi. Þessi girðing hefur
verið mjög notadrjúg.
Svo komu fráfærurnar rétt fyrir sláttinn. Sá háttur var hafður
T 42 Willysjeppi árg. 1946. Fyrsti bíllinn sem keyptur var á Þambárvöll-
um. Þarna stendur hann á gömlu brúnni yfir Þambá sem var í notkun
til 1962 er núverandi brú var byggð yfir ána.