Strandapósturinn - 01.06.2011, Blaðsíða 24

22
á hér að byggður var stekkur út á Klifi. Ég man að ég var út frá
þegar það var gert. Fénu var svo smalað og rekið inn í stekkinn
og ærnar sem áttu að vera í kvíum voru dregnar út. Síðan voru
þær reknar heim. Mikið jörmuðu þær á leiðinni. Fénu sem eftir
var í stekknum var svo hleypt út síðar. Þá hafa blessuð lömbin
jarmað ekki síður en ærnar. Setið var hjá ánum ýmist fram á dal
eða upp í Hádegisslakka eða Drögum eftir veðri. Við áttum að
vera komin heim með ærnar kl. átta að kvöldinu. Þá voru þær
látnar í kvíar og mjólkaðar. Kvíarnar hér voru færikvíar. Það voru
lausar grindur sem hægt var að færa á annan stað þegar mikill
skítur var kominn á gólfið í kvíunum. Mjaltir munu hafa verið
erfitt verk fyrir kvenfólkið.
En að þeim loknum, að kvöldinu, voru ærnar passaðar í hlíð-
inni til miðnættis, þá voru þær látnar í nátthaga (girt hólf). En
þessi kvöldpössun á ánum lagðist af þegar líða tók á sumarið.
Eitt kvöld þegar ég passaði ærnar hér uppi í hlíðinni var norðan
kalsahregg. Ég var í skinnstakk af pabba sem náði víst ofan á hné
og þetta var ekki óvanalegt. En það sem var óvanalegt var að ég
hafði einn brjóstsykurmola í vasanum. Það var nefnilega komin
kona úr Reykjavík sem var með brjóstsykur í bréfpoka. Sennilega
hefur þetta verið fyrsta brjóstsykrið sem kom hér á bæ. Ég lét
molann upp í mig en maginn var þessu óvanur svo mér varð
hálf-bumbult þó ótrúlegt sé af svo litlu. Eftir á varð ég feginn því
síðan hef ég alltaf verið lítið gefinn fyrir brjóstsykur. Mér leiddist
hjásetan en ég man ekki eftir að við krakkarnir segðum nei þeg-
ar við vorum beðin að gera eitthvað. Það síaðist einhvern veginn
inn í mann um leið og maður komst til einhverra vika að maður
ætti að reyna að gera eitthvert gagn á heimilinu. Okkur þótti víst
gott þegar hjásetunni lauk. En þá komu réttir og sláturtíð.
Féð lá oft úti fram í nóvemberlok hér fyrir utan með sjónum.
Það var mikið verk að passa að féð færi ekki fram á dal á þessum
tíma. En þar mátti það ekki vera vegna fennihættu í hríðum.
Þetta kostaði daglega smalamennsku hér upp um alla slakka og
féð var rekið út eftir. Mest sótti féð á dalinn í góðri tíð. En eftir
að snjór var kominn hélt féð sig að mestu hér fyrir utan. Það
voru mikil og góð umskipti þegar hálsinn var girtur af hér fyrir
utan og féð haft þar að haustinu. Girðingin var sett upp árið
1959 eða 1960.