Strandapósturinn - 01.06.2011, Side 34

32
Hey haustið 1927 var 1600 álnir, þar af 60 álnir vothey.
Ég man aðeins eftir taðgólfi í fjárhúsum. En þau gólf urðu
mjög blaut þar sem fé er beitt í fjöru. Gólfgrindur komu því
smátt og smátt í fjárhúsin. Ég held að þær hafi verið að öllu leyti
úr rekavið.
Lítið pláss var undir þessum grindum. Það fylltist því fljótt af
skít og þurfti kannski að moka undan þeim mánaðarlega að vetr-
inum. Þetta var erfitt og leiðinlegt verk.
En um 1930 byggðum við pabbi upp fjárhúsin á Melnum og
steyptum kjallara undir grindurnar. Þessir kjallarar tóku áburð-
inn fram yfir miðjan vetur. Og þá þurfti ekki að moka nema einu
sinni á vetri. Stundum létum við hest draga áburðinn út úr hús-
unum í hestareku sem langt band var í. Þetta var til mikilla bóta.
Svo er líka léttara að moka þar sem steypt gólf er heldur en þar
sem gólfið er bara jarðvegur eins og undir fyrstu grindunum.
Pabbi las húslestra á sunnudögum frá því ég fyrst man eftir og
fram undir eða fram að þeim tíma að útvarpið kom og messum
var útvarpað. Svo voru lesnar hugvekjur á sumardaginn fyrsta
og á fyrsta vetrardag. Pabbi las mjög vel. Hann hélt mikið upp á
húslestrabók Páls Sigurðssonar í Gaulverjabæ og las úr henni öll
seinni árin sem húslestrar voru lesnir.
Barnafræðsla fór fram í farskóla og það voru því alltaf aðkomu-
börn á þeim bæ sem kennt var á. Ég fór ekki á annan bæ að læra.
Pabbi sagði mér til heima. Hann lét mig oft reikna á kvöldin.
Hann var ágætur reikningsmaður. Kennararnir sem kenndu
okkur undir fermingu voru mjög góðir. Og eftir að ég var fermd-
ur var Halldór Ólafsson einu sinni fenginn til að segja mér til.
Hann var ágætur kennari.
Oft var tekið í spil á kvöldin að vetri til, sérstaklega ef gestir
voru, og venjulega var spiluð vist. Pabbi átti tafl og við krakkarnir
tefldum mikið. Síðan hef ég alltaf haft gaman af skák.
Helstu útileikir sem við krakkarnir fórum í voru feluleikur,
stórfiskaleikur og útilegumannaleikur. Við renndum okkur mik-
ið á sleðum og skíðum. Helgi var ágætur skíðamaður. Margar
ferðir fórum við niður lækina hér í hlíðinni. En þegar ég fékk
skauta sem hægt var að kalla því nafni þá tók ég þá fram yfir skíð-
in og var oft á skautum. Við Helgi hlupum margan sprettinn frá
bænum og út að hliði og vorum að vita hvað við værum lengi að