Strandapósturinn - 01.06.2011, Síða 43

41
skapur í móti koma svo mikill sem vér megum mestan yður
gjalda.“
Hrómundur mælti: „Það er víkinga háttur að afla fjár með rán-
um eða svörfum (bardögum) en það er þjófa háttur að leyna eft-
ir.“ (HÞH, bls. 3.)
Hrómundur spurði Þóri bónda, en hann lést ekkert vita hvað
væri satt eða rangt um þetta mál. Hrómundur bað nú menn sína
að stefna Austmönnunum og var maður ráðinn til að stefna hverj-
um þeirra. „Síðan fóru stefnur fram og voru Austmenn málóðir
og hlaupóðir og kváðust þessa hefna skyldu. Öngir urðu áverkar
með mönnum á þeim fundi. Skilja við svo búið.“ (HÞH, bls. 3.)
Málaferli og hótanir
Málin eru send til Miðfjarðar-Skeggja sem fer með þau til Al-
þingis „og urðu Austmennirnir allir sekir um hrossastuld.“ Hró-
mundur og synir hans fóru ekki til Alþingis. En Hrómundur var
ekki áhyggjulaus, hann óttaðist Austmennina. Hann ákveður að
bæta við þremur mönnum og lagfæra virkið sem farið var að
hrörna.
Austmenn fara að búa sig undir burtför frá Melum. Þeir kvöddu
Þóri bónda með miklum virktum og þökkuðu honum greiðasem-
ina. Þeir halda síðan til Borðeyrar að búa skipið til brottfarar.
Leið þeirra lá um Fögrubrekku. Hrómundur og synir hans voru
þá úti. Eins og við var að búast voru viðræður lítt vinsamlegar.
Stóryrði féllu á báða bóga, t.d. sagði Sleitu-Helgi: „Það skyldi
verða að yður stæði gott ekki af virki þessu og þá skyldi yður síst
lið að því verða er yður lægi mest við og vel mætti eg sjá þig blóðg-
an Hrómundur og sonu þína.“ „Hrómundur mælti: „Ekki grun-
um vér illvilja yðvarn en það ætlum vér að nokkurir eigi rauðu að
snýta áður vér séum við velli lagðir.“ Nú skildu þeir að sinni.“
(HÞH, bls. 4.) Austmenn héldu áfram för sinni til Borðeyrar að
útbúa skip sitt.
Hrafninn og þjóðtrúin
Einn morgun er Hrómundur var í rekkju sinni vaknaði hann
við að hrafn kom á ljóra á Brekku og skrækti hátt.