Strandapósturinn - 01.06.2011, Qupperneq 102

100
Jón í Fagurey hafði selstöð á leigu fyrir búfé sitt í Dagverðarnesi
og var Steinunn kona hans vön að vera í selinu allt sumarið ásamt
einhverju af vinnufólki sínu.
Nú var það um hvítasunnuleytið að Jón kom aftur inn að Skarði
og sótti Sigríði. Mun nú vistin hafa verið henni auðveldari í Fag-
urey þegar systir hennar var farin í selið.
Að mánaðartíma liðnum fór Sigríði mjög að þyngja og virtist
skammt í það að hún yrði léttari. En nú bregður Jón á undarlegt
ráð sem helst bendir til þess, að hann hafi ekki þorað að eiga
undir trúnaði heimafólks síns. Enn leggur hann af stað með Sigr-
íði inn að Skarði, en þar sem hún virðist þá þegar hafa verið orð-
in veik, náðu þau aldrei svo langt en urðu að lenda í Dagverðar-
nesi. Ekki vildu þau þiggja húsaskjól í bænum en fóru í fjósið.
Konur komu að og vildu hjálpa til er þær sáu hvað verða vildi, en
Jón varnaði þeim að koma þar nærri. Að nokkrum tíma liðnum
fóru þau svo niður að sjó, að lóni nokkru sem þar er og dvöldust
þar fram á nótt. Loks komu þau aftur heim til bæjar og bjó Jón þá
sjálfur um Sigríði undir baðstofupalli og leyfði engum öðrum að
sinna um hana.
Nú ber að hafa í huga, til þess að skilja tiltektir þeirra, að á
þessum tímum var það dauðasök að eiga barn með systur konu
sinnar.
Að þrem dögum liðnum stóð Sigríður upp og þau sigldu aftur
út í Fagurey. Var henni þá horfin öll þykkt og bjuggu þau Jón nú
saman eins og hjón meðan kona hans var í selinu. Þótt enginn
vissi nákvæmlega hvað gerðist niður við sjóinn í Dagverðarnesi
þessa sumarnótt, komust sögusagnir fljótlega á kreik um að þar
mundi ekki allt hafa verið með felldu. Barst þessi orðrómur til
sýslumanns og lét hann þinga í málinu um haustið. Þar var Jóni
dæmdur sjöttareiður, en síðar hugðist sýslumaður þinga sjálfur í
málinu og skyldaði Jón til að koma á þingið. En Fagureyjarbónd-
anum leist ekki ráð að fara til fundar við yfirvöld, hann kvaddi
heimafólk og ýtti bát sínum á flot, hefur líklega látið í veðri vaka
að hann ætti erindi inn á Skarðsströnd og gæti dvalist.
En um leið og síðustu áratogin hljóðnuðu fyrir utan bátavörina
í Fagurey þá heyrðist ekki framar frá honum á þeim stað. Hann
hafði snúið baki við heimili sínu fyrir fullt og allt, tók ekki lengur
þátt í gleði þess og sorgum né lagði hönd að viðgangi þess. Eig-