Fréttablaðið - 29.01.2022, Síða 24

Ég var
gjörsam­
lega filters­
laus fyrst.
En nú er ég
með frítt
spil út lífið.
Ég er
heila­
bilaður!
Ég var með svo góða
reynslu af heilbrigðis­
kerfinu að ég ákvað að
láta kíkja á þetta. Þá
kom í ljós að þetta var
illkynja krabbamein.
Hjónin Steinn Sigurðsson
og Valgerður Sigurðardóttir
hafa gengið í gegnum hvert
áfallið á fætur öðru síðustu
árin. Nú fagna þau því að
minnst áratugur er í næstu
meðferðarlotu hjá Steini sem
er með ólæknandi hvítblæði.
Með stuðningi frá fjölskyldu
og vinum hafa þau komist vel
í gegnum erfiðleikana, alltaf
með hreinskilni og húmorinn
í fyrirrúmi.
Við höfum náð að halda
okkar striki í gegnum
þet t a . Þet t a hef u r
breytt okkar viðhorf-
um gagnvart lífinu og
tilverunni en ekki þannig að við
sitjum eftir sár og svekkt. Lífið hefur
bara haldið áfram,“ segir Valgerður.
„Ég byrjaði að veikjast daginn
eftir að Vala komst á lista Sjálf-
stæðisflokksins fyrir kosningarnar
2018,“ segir Steinn.
Húmorinn er þannig að þau geta
hvorugt stillt sig um að botna setn-
ingar hvort annars. „Ég sprengdi í
honum hausinn,“ segir Valgerður.
Lýsing hennar er ekki fjarri lagi
en Steinn skartar myndarlegu öri
á annarri hlið höfuðkúpunnar.
Þau unnu bæði í upplýsingatækni.
Vinnudagur Valgerðar 19. febrúar
2018 byrjaði á að þurfa að útskýra
fyrir vinnuveitanda sínum að hún
væri á leiðinni í framboð. „Svo eftir
hádegi fæ ég símtal um að Steini sé
kominn á spítala.“
Gat bent á hausinn
„Það sprakk æð í höfðinu á mér
hérna,“ segir Steinn og bendir á
örið. „Þetta var lygilegur dagur hjá
mér. Ég átti að mæta á fund hjá við-
skiptavini. Hann hringdi og afbók-
aði fundinn. Ég mæti á skrifstofuna.
Þar var starfsmaður hjá mér sem átti
að vera í skólanum. Hún kemur upp
á skrifstofu og segir fúl að hún hafi
ekkert ætlað að koma þangað, hún
hafi ætlað í skólann. Ef ég hefði verið
í umferðinni þá hefði ég lent á ljósa-
staur og ef hún hefði ekki komið
upp á skrifstofu þá hefði ég dáið.“
Fyrir tilviljun var sjúkrabíll
í næstu götu og engin umferð á
leiðinni á spítalann. „Þeir héldu að
hann væri að fá hjartaáfall,“ segir
Valgerður. Steinn var nánast með-
vitundarlaus. „Það síðasta sem ég
gat gert var að benda á hausinn. Þá
vissu þeir nákvæmlega hvað var í
gangi.“
Valgerður beið fram á kvöld í von
og óvon. „Aron Björnsson heila-
skurðlæknir sagði okkur að þetta
hefði verið sekúnduspursmál.
Hann sýndi mér myndir sem sýndu
að heilinn hefði færst til.“ Höfuðið
var nánast búið að fyllast af blóði.
Steinn lamaðist öðrum megin, gekk
það til baka nokkrum dögum síðar.
„Eftir að búið var að kynna lista
Sjálfstæðisflokksins formlega í Val-
höll fór ég beint upp á gjörgæslu. Ég
bauðst til að bakka, en það studdu
mig allir, fyrir það er ég ákaflega
þakklát,“ segir Valgerður. Steinn
hefur einnig mætt sama viðhorfi
hjá sínum vinnuveitanda.
Frítt spil út lífið
Við tók langt endurhæfingartíma-
bil á Grensásdeild, Reykjalundi og
nokkrar aðgerðir á augum. „Ég kom
upp á spítalann og ætlaði að kyssa
hann, hann tók því ekki vel og sneri
sér undan. Hann þekkti mig ekki,“
segir Valgerður. „Ég sá þig alveg. Ég
bara þekkti þig ekki,“ segir Steinn.
„Ég var að hitta fólk úti í búð og vissi
ekkert við hvern ég var að tala. Svo
var alltaf einhver kona hangandi í
kringum mig, leist ekkert á hana,“
segir hann, lítur á Valgerði og hlær.
„Svo einn morguninn þá var allt
komið í lag.“
Hugsanasían varð þó fyrir smá
hnjaski. „Ég var gjörsamlega filters-
Húmorinn er lífsviðhorf sem sigrar áföllin
Steinn og Valgerður sammæltust um að láta áföllin bitna sem minnst á lífinu, ekki fela neitt og halda áfram að hafa gaman. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Opna þurfti
höfuðkúpu
Steins og mun-
aði einungis
sekúndum að
ekki færi verr.
MYND/AÐSEND
Ari
Brynjólfsson
arib
@frettabladid.is
laus fyrst. En nú er ég með frítt spil
út lífið. Ég er heilabilaður!“ segir
Steinn og hlær. „Ég hef náð þessu að
miklu leyti til baka.“
Heilablæðingin var þó einungis
fyrsta áfallið. „2019, þetta var fyrsti
dagurinn í sumarfríi á leikskól-
anum, við mæðgur vorum að horfa
á Brúðubílinn þegar lögreglan
hringir í mig,“ segir Valgerður. „Þá
hafði Steinn fengið flog í vinnunni
og dottið illa á skrif borðið.“ Var
f logaveikin af leiðing heilablæð-
ingarinnar. „Ég er núna á lyfjum og
held þessu alveg niðri,“ segir Steinn.
Hvítblæðið er ólæknandi
Ári síðar héldu þau að nú væri áföll-
unum lokið. „Ég fann einn daginn
svona hnúð undir hendinni. Ekk-
ert illt, líklega stíf laður kirtill. Ég
var með svo góða reynslu af heil-
brigðiskerfinu að ég ákvað að láta
kíkja á þetta. Þá kom í ljós að þetta
var illkynja krabbamein. Hægfara
eitilfrumuhvítbæði, CLL,“ segir
Steinn. „Ég kynntist öðrum góðum
lækni sem sagði mér að þetta væri
ólæknandi.“
Það er þó hægt að lifa með sjúk-
dómnum lengi. Var hann að klára
sjö mánaða krabbameinsmeðferð.
„Einu sinni í mánuði er þriggja daga
meðferð, síðan ligg ég bara í hálfan
mánuð. Í síðustu viku kláraði ég
síðustu lotuna og þetta er farið úr
líkamanum. Læknirinn gefur mér
tíu ár fram að næstu lotu.“ Steinn
er þó vongóður. „Þessi meðferð sem
ég var í er ný, hún var ekki til fyrir
tíu árum. Svo eru það margir með
þetta, það eru um 25 manns á ári
sem greinast hér á landi með þetta.
Þannig að ég ætla að leyfa mér að
vona að það verið mikið búið að
gerast eftir tíu ár.“
Ala ekki upp snjókorn
Valgerður er frá Hornafirði. Steinn
er frá Gufuskálum. „Ég málaði
mastrið í æsku, fór alla leiðina upp,“
segir Steinn stoltur. „Ég hef ekki
orðið vör við þessa málunarhæfi-
leika hér heima,“ bætir Valgerður
við. Hafa þau nú verið í Grafarvog-
inum í um tvo áratugi og eru orðin
rótgróin.
Þau eiga þrjú börn, öll sitt á hverju
skólastiginu. „Við erum orðin mjög
náin eftir þetta allt saman,“ segir
Steinn. Valgerður segir að það hafi
aldrei komið annað til greina en að
segja þeim allt. „Við höfum aldr-
ei hvíslast á um neitt. Þau vita allt
og geta því sagt öllum allt.“ Steinn
bætir við að það sé líka til að þau
geti tekist á við áföll. „Við viljum
ekki ala upp snjókorn.“
Fjölskyldan hefur alltaf náð að
komast í útilegur, halda spilakvöld
og jafnvel haldið áfram að fara á
kajak, en þau eiga heima skammt frá
Geldinganesi. Það eina sem hefur
þurft að fórna vegna veikindanna
eru mótorkrossferðir þeirra feðga.
Þau eru með mjög góða reynslu
af Landspítalanum. „Það er svo oft
verið að gagnrýna heilbrigðiskerfið,
ég get bara ekki tekið undir það. Við
erum búin að prófa nánast allar
deildir Landspítalans. Það er alveg
fumlaus þjónusta,“ segir Steinn.
Valgerður tekur undir það. „Ég
er samt komin með ofnæmi fyrir
aðstandendaherberginu á gjörgæsl-
unni á Landspítalanum. Það þarf að
taka það eitthvað í gegn,“ segir hún
og hlær.
Húmorinn er lífsviðhorf
Steinn og Valgerður eru mjög hress
og hætta ekki að reyna að láta hvort
annað fara að hlæja. „Ég var mjög
veikur á tímabili og var rúmliggj-
andi,“ segir Steinn feginn að vera
laus við krabbameinsmeðferðina.
„Ég er búinn með Netf lix. Ég er
meira að segja búinn með Harry
Potter. Ég get ekki horft á sjónvarpið
meira.“ Gat hann ekki hugsað sér
heldur að spila tölvuleiki. „Þá varstu
nú heppinn að eiga konu sem talar
rosalega mikið,“ segir Valgerður og
lítur á Stein. „Ég var með mikla ljós-
og hljóðfælni á tímabili, þetta var
eins og sírena af löggubíl inni hjá
mér,“ svarar Steinn.
Það kemst enginn í gegnum
þetta og heldur uppi eðlilegu fjöl-
skyldulífi hjálparlaust. „Við eigum
frábæra fjölskyldu og stórkostlega
vini. Við erum örugglega heppnasta
fólk í heimi. Nágrannarnir okkar í
götunni báru okkur á höndum sér
á tímabili,“ segir Valgerður. Leituðu
þau ráðgjafar meðal annars hjá
Krabbameinsfélaginu. „Þetta snýst
allt um að halda geðheilbrigðinu
í lagi, sérstaklega hjá börnunum.“
Hyggst hún því fyrir hönd Sjálf-
stæðisflokksins leggja fram tillögu
í borgarstjórn í næstu viku um að
Reykjavíkurborg, fyrst sveitarfélaga,
móti sér geðheilbrigðisstefnu varð-
andi geðrækt, forvarnir og þjónustu
í geðheilbrigðismálum.
„Við erum með stefnu um nánast
allt, því ekki geðheilbrigði?“ Ætlar
hún að halda áfram í borgarstjórn
og stefnir á forystusæti í kosning-
unum í vor.
Þau átta sig á því bæði að húm-
orinn þeirra kann að hljóma ein-
kennilega. Hann er orðinn hluti
af lífsviðhorfinu, sem hefur bæði
hjálpað þeim í gegnum erfiðleik-
ana og mun fleyta þeim áfram árin
sem eru eftir. Kjarnaði Valgerður
það ágætlega. „Ef maður hefur
ekki gaman af lífinu, til hvers er
það þá?“ n
24 Helgin 29. janúar 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ