Skessuhorn - 15.12.2021, Síða 97

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2021 97
gengur og gerist, og þá hafa börn-
in bæst við hópinn og komið með.
Vinir og sveitungar hafa líka verið
duglegir að koma með okkur. Það
skemmtilega við hestamennskuna er
líka að það skiptir engu hvort þú sért
tveggja ára að taka þín fyrstu skref
eða um nírætt að fara þínar síð-
ustu ferðir. Það er ekki kynslóðabil í
hestamennsku. Í okkar hestaferðum
er ekkert aldurstakmark. Mummi
var svona fimm ára þegar hann byrj-
aði að fara með í alvöru langar ferð-
ir og á sama tíma var móðurbróð-
ir minn að taka sína síðustu spretti.
Ég held að þeir tveir hafi notið sam-
veru hvers annars mikið þennan
tíma,“ segir Sigrún og bætir við að
í ferðunum hafa þau til dæmis far-
ið Löngufjörur, yfir í Staðarsveit,
Kerlingarskarð og Skógarströnd.
„Það jafnast fátt á við það að fara
ríðandi á Löngufjörur og upplifa
þá frelsistilfinningu sem því fylgir,
kannski með um 100 hross á und-
an sér. Ég upplifi mig bara eins og
indíána,“ segir hún og hlær.
Geðslagið verður að
vera gott
Sigrún og Skúli hafa nú í tæpa
þrjá áratugi byggt upp sína hrossa-
rækt og tamningastarfsemi í sam-
starfi við Mumma og Brá, tengda-
dóttur þeirra, sem komu inn í starf-
semina með þeim af fullum þunga
þegar reiðhöllin og gestahúsin voru
byggð fyrir nokkrum árum. „Mikið
vildi ég að við hefðum byggt þessa
reiðhöll fyrir löngu síðan. Þetta
er nú meiri lúxusinn.“ En hvern-
ig byggir maður upp svona starf-
semi? „Þetta er í raun bara enda-
laus vinna eins og snjóbolti sem
byrjar að rúlla. Við tókum vissulega
við góðu búi hér af þeim bræðr-
um og svo var ég alin upp í þessu
hrossastússi og þekki í raun ekk-
ert annað. Við höfum líka verið svo
heppin að fá til okkar gríðarlega
mörg hross í tamningu og þjálf-
un og fengið að kynnast allskon-
ar hestum og þannig oft fundið út
undir hvaða stóðhest við mynd-
um vilja setja undir. Ef við fáum
til okkar mörg alveg frábær hross
undan sama stóðhesti þá horfi ég
vissulega þangað. Það fer nefnilega
ekki alltaf saman dómur og geðslag
en við höfum þarna einstakt tæki-
færi til að kynnast geðslagi margra
ólíkra hrossa undan mörgum ólík-
um stóðhestum,“ svarar hún.
„Lykillinn að góðri ræktun er
fyrst og fremst að rækta geðgóð
hross sem henta breiðum hópi
fólks. Þetta hljómar kannski ein-
falt en er það alls ekki. Það er svo
margt í ræktun sem er tilviljunum
háð. Við gefum samt ekki neinn af-
slátt af ganghæfni og horfum vissu-
lega á dóma líka. En skapgerðin
verður að vera með. Það er nefni-
lega fátt betra en að hross sem get-
ur gert það gott í keppnisbrautinni
en nýtist líka þeim sem ætlar að
njóta, getur verið eldhugi og gæð-
ingur í hæsta klassa en þegar börn
fara á hann dettur allt í dúnalogn,“
segir Sigrún.
Alltaf gaman að taka
trippi í tamningu
„Ég væri að ljúga ef ég myndi segja
að mér þætti þetta alltaf jafn gam-
an. Auðvitað koma dagar þar sem
ég hugsa hvað ég sé að gera í þessu,
en sem betur fer endist það oft-
ast ekki lengi. Lang oftast þykir
mér þetta bara ótrúlega skemmti-
legt. Ég held að það endist enginn
svona lengi í hestamennsku nema
hafa gaman að,“ segir Sigrún að-
spurð. „Toppurinn er alltaf að fara
í skemmtilegar hestaferðir í góðra
vina hópi á góðum hesti í góðu
veðri. Það er líka alltaf gaman að
fá nýtt trippi í tamningu. Oft heyr-
ir maður fólk tala frumtamningu
niður en það þykir mér vera synd.
Þetta er sá tími sem skipti mestu
máli upp á hvernig hesturinn verð-
ur. Svo er þetta líka bara einstak-
lega skemmtilegur tími því mað-
ur fær að fylgjast með þessum hesti
mótast og fara úr því að vera trippi
hlaupandi úti í haga yfir í að sýna
hvað í því býr,“ segir Sigrún og
brosir.
Námskeið í reiðhöllinni
Eins og fyrr segir komu Mummi
og Brá alfarið inn í búskapinn
með þeim Sigrúnu og Skúla fyrir
nokkrum árum en Mummi starfar
einnig sem reiðkennari og Brá er
hjúkrunarfræðingur. „Mummi byrj-
aði að ríða út um leið og hann byrj-
aði að labba. Hann fór svo í Hóla-
skóla og er reiðkennari og flakkar
mikið um heiminn til að kenna,“
segir Sigrún og bætir við að einnig
séu haldin námskeið í reiðhöllinni
í Hallkelsstaðahlíð. „Hann var með
eitt mjög athyglisvert námskeið
um daginn í samstarfi við Susanne
Braun dýralækni og kíróprakt-
or. Það var mjög skemmtileg sam-
vinna sem þau ætla að vinna meira
með,“ segir Sigrún og bætir því við
að Mummi hafi einnig verið með
nokkur frumtamningarnámskeið
auk þess sem fólk kemur reglulega
til hans í reiðtíma.
En var Skúli alltaf svona mikill
hestamaður? „Svona aðeins. Hann
var ekki með jafn brjálæðislega
dellu fyrstu þegar við kynntumst
og þetta gat alveg farið í báðar áttir.
Hann hafði nefnilega líka mikinn
áhuga á golfi og var býsna góður í
því. En hann hefur rosalega gam-
an að hestamennskunni og þegar
við fórum á fullt í þetta var hann al-
veg 110% með og hefur verið það
síðan,“ segir Sigrún. „Hann tekur
gjarnan hross sem eru brattari og
harðari en kannski eðlilegt getur
talist og nær að tjónka við þau ansi
mörg.“
Ljúfsárt að
kveðja hestana
Hrossasala hefur tekið mikið við
sér í kórónufaraldrinum og mik-
il eftirspurn hefur verið eftir mik-
ið tömdum og góðum reiðhest-
um. „Salan út hefur verið mjög góð
en hér heima hefur líka aukist eft-
irspurn í þessum faraldri. Ég held
það sé því fólk er minna að ferðast
og hefur meiri tíma og pening og
langar að koma sér af stað. Ég get
allavega sagt að ég vildi óska þess
að ég hefði getað selt jafn mörgum
góðan byrjendahest og óskuðu eftir
því síðustu tvö ár,“ segir hún.
Sigrún segir að í gegnum árin
hefur oft verið lítil virðing borin
fyrir geldingum og fólk frekar sóst
Sigrún á Gangskör.
Ung Sigrún með heimalningana í Hallkelsstaðahlíð.