Skessuhorn - 15.12.2021, Side 98

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 202198
eftir stóðhestum og hryssum. „En
góður geldingur sem búið er að
leggja mikla alúð í er alveg einstak-
ur og þeir eru núna að verða vin-
sælli.“ Aðspurð segir Sigrún að
alltaf sé mjög erfitt að kveðja hesta
sem búið er að leggja mikla vinnu í
og tengjast vel. „En það er alltaf jafn
frábært að sjá fólk fá draumahest-
inn í hendurnar. Það eru forréttindi
að fá að sjá fólk upplifa það.“
En hefur hún séð eftir hesti? „Al-
gjörlega! En við erum svo hepp-
in með kaupendur að þeir eru oft
í sambandi við okkur og koma jafn-
vel hingað í heimsókn. Við höfum
því oft fengið myndir og fengið að
fylgjast með. Sumir koma hingað
til að sjá uppeldisbæ hestsins eða
bara til að hitta okkur. Þetta á sér-
staklega við um þá eigendur þeirra
hesta sem maður sér einmitt helst
eftir. Um leið og það getur ver-
ið erfitt að kveðja erum við líka
lánsöm að fá að kynnast öllu þessu
dásamlega fólki og ég fæ alltaf jafn
heitt í hjartað þegar ég fæ sendar
myndir af hesti í góðum aðstæðum
með ánægðan eiganda.“
Mikilvægt að velja
hest sem hentar
Fólk í leit að hesti á það til að vera
með óraunhæfar væntingar og leita
að hesti sem hentar ekki. „Margir
eru að leita að hestum sem eru
númerum of stórir. Þá er gott fyr-
ir okkur að hafa fleiri hesta fyrir
fólk að prófa svo það geti áttað sig
á muninum. Flestir finna strax hvað
hentar,“ segir Sigrún og rifjar svo
upp sögu af því þegar danskur mað-
ur kom til þeirra að kaupa mikið
taminn gelding. „Hann hafði áður
fengið hjá okkur hest og hring di í
mig til að boða komu sína. Hann
sagði áður en hann kom að hann
vildi alls ekki hryssu eða ótaminn
hest. Hann vildi bara mikið tam-
inn gelding og annað kom ekki
til greina. Þegar hann svo kom til
okkar fórum við fyrst upp í fjall að
kíkja í stóðið, eins og við gerum oft.
Heima biðu svo tveir geldingar fyr-
ir hann að prófa og velja á milli.
Þegar hann var að skoða gelding-
ana hafði hann bara engan áhuga
á þeim og vildi fara aftur í stóð-
ið. Hann hafði þá rekið augun í
þriggja vetra alveg ótamda hryssu
sem hann varð svo heillaður af og
áhuginn á geldingunum hvarf al-
veg,“ segir Sigrún og hlær.
Hryssan sem var seld
til Danmerkur
Eftir að hafa kíkt aftur í stóð-
ið fóru þau heim og settust nið-
ur með kaffibolla til að ræða mál-
in. „Maðurinn hafði engan áhuga
á að prófa geldingana og spurði
bara um merina, sem var smá ves-
en því ég átti þessa meri ekki ein.
Ég ákvað að láta hinn eigandann
vita, sem átti meira í merinni, og
hann sagði mér að þetta væri ekk-
ert vesen. Ég ætti bara að verð-
leggja merina svo hátt að maður-
inn myndi aldrei kaupa hana. Við
ræddum um tölu sem okkur þótti
alveg örugg og ég fór aftur inn í
eldhús. Þegar ég svo nefndi töluna
rétti þessi maður út höndina um
leið og samþykkti,“ segir Sigrún og
hlær. Merin flutti því til Danmerk-
ur. Um tuttugu árum seinna var
Sigrún á ferðinni til Danmerkur að
dæma á hestamannamóti og ákvað
að kíkja í heimsókn á manninn sem
keypti merina. „Hún var þá kom-
in langt yfir tvítugt og var enn mik-
ið eftirlæti þessa manns og hann
var alltaf jafn kátur með hana. Það
varð bara einhver tenging þeirra á
milli þarna uppi í fjalli sem varð til
þess að hann tók þessa U-beygju og
sá aldrei eftir því,“ segir Sigrún og
brosir.
Smalahundanámskeið
Síðastliðinn vetur var haldið
smalahundanámskeið í reiðhöllinni
í Hallkelsstaðahlíð sem hitti í mark
hjá hundaeigendum, sem margir
keyrðu langar vegalengdir til að
koma. „Það var gaman að brjóta
þetta aðeins upp og vera með nám-
skeið fyrir hunda í stað hesta og
vonandi getum við gert þetta aft-
ur mjög fljótlega,“ segir Sigrún. En
eru þau sjálf hundaþjálfarar? „Nei,
það erum við ekki. Gísli í Mýrdal
og Svanur í Dalsmynni voru með
kennsluna en við sköffuðum að-
stöðu, kindur og kaffi,“ svarar Sig-
rún. En hvað er það sem Sigrún
gerir í sínum frítíma? „Ég hef gam-
an að handavinnu en ég geri lítið af
því. Ég elska að fara á hestbak og
kýs eiginlega að gera það á meðan
skrokkurinn leyfir. Ég sinni handa-
vinnunni svo vonandi seinna,“
svarar hún og hlær. „Ég er samt
svo heppin að hafa getað stokk-
ið til hliðar og prófað aðra hluti
þegar mig hefur langað. Árið eftir
að við fluttum hingað var ég kosin í
hreppsnefnd og var oddviti sveitar-
stjórnar í átta ár. Í framhaldinu fór
ég í pólitík og var varaþingmaður í
fjögur ár, frá 1995. En var ekki svo
heppin að fá að taka sæti á þingi því
á þessum tíma voru þingmenn lítið
á flakki og ég var ekki nógu dug-
leg að trana mér fram,“ segir hún.
Sigrún hefur einnig starfað í félags-
málum hestamanna og var í stjórn
Hestaíþróttasambands Íslands, sem
svo sameinaðist Landssambandi
hestamanna. Þá var hún á tímabili
formaður í Félagi tamningamanna
og formaður hestamannafélagsins
Snæfellings.
Jólin
Áður en við kveðjum Sigrúnu
spjöllum við aðeins um jólin. „Það
er nú mikið líf og fjör í fjárhúsunum
í jólamánuðinum. Þá er jú fengi-
tími og miklar seremóníur í kring-
um það allt saman, sem er rosalega
skemmtilegt,“ segir hún en í Hall-
kelsstaðahlíð eru 600 kindur. „Ég
hef alltaf verið mikið jólabarn og
þakka ömmu minni fyrir það. Hún
kenndi mér ákveðna siði og venjur
sem ég hef haldið í og þykir vænt
um. Ég hef haft það fyrir reglu að
taka til og þrífa fyrir jólin og vin-
konur mínar margar froðufella
hálfpartinn yfir því og minna mig á
að það sé frekar Jesúbarnið en heil-
brigðiseftirlitið sem sé að koma!
Að sama skapi spyr ég hvenær eigi
þá að gera þetta, ekki geri ég það á
vorin í sauðburði, hestastússi og því
öllu. Nú eða á haustin þegar það
eru réttir og allt sem því fylgir. Svo
er ég líka alin upp í svolítið sérstöku
samfélagi, með mömmu minni,
ömmu og móðursystkinum. Hjá
þeim var alltaf ákveðin verkaskipt-
ing sem tók gildi í lok nóvember og
byrjað var á tiltekt og að gera allt
fínt, enda var alltaf allt í toppstandi
á jólunum, allt hreint og skreytt
og eitthvað gott til með kaffinu og
góður matur. Þetta situr í mér á já-
kvæðan hátt og ég hef því bara vilj-
að halda í þessar venjur og þykir
mjög vænt um þær,“ segir Sigrún
að endingu.
arg/ Ljósm. aðsendar
Horft yfir Hlíðarvatn og heim að Hallkelsstaðahlíð. Ljósm. mm.
Sigrún og Auðséð saman á Löngufjörum en það er fátt betra en að fara ríðandi
þar um segir Sigrún.
Sigrún á Jörp og Jörp með folald.
Sigrún og Mummi á Löngufjörum.
Sigrún í réttunum.
Sigrún og Karún úti í haga.