Skessuhorn - 15.12.2021, Qupperneq 106

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2021106
Fáir, ef nokkrir, hafa jafn mikla
þekkingu á jörðum á Íslandi og
Magnús Leópoldsson löggiltur
fasteignasali. Meðfram almennri
sölu fasteigna í fyrirtæki sínu,
Fasteignamiðstöðinni, hefur hann
sérhæft sig í jarðasölu og skoðað
meirihluta bújarða á landinu. Við
það nýtur hann þekkingar sinn-
ar og reynslu en hann var áður
bóndi í Kjós og er nú með bú-
rekstur í Borgarfirði. Þá kynntist
hann sveitalífinu hjá föður sínum
í Hreðavatnsskála, en Leópold Jó-
hannesson var þar veitingamaður
um árabil.
Líf og fjör
„Ég er af fyrra hjónabandi pabba
og fæddur í Keflavík og síð-
an alinn upp í Kópavogi. Pabbi
flutti af heimilinu þegar ég var
orðinn stálpaður. Hann vann þá
hjá Vegagerðinni og hafði ver-
ið þar í áratugi. Síðan kaupir
pabbi Hreðavatnsskála og gerðist
veitingamaður þar og rak staðinn
ásamt síðari konu sinni í tæp tutt-
ugu ár. Við bræðurnir vorum þar
bensíntittir á sumrin frá 11 – 14
ára aldurs.
Þar var sérstakur afgreiðsluskúr
þar sem við höfðum afdrep. Þegar
viðskiptavinur kom að kaupa
bensín hlupum við út og dæld-
um á bílana. Oft fóru viðskipta-
vinirnir inn í Hreðavatnsskála eða
versluðu hjá okkur í bensínskúrn-
um. Við sáum svo um að passa að
bílarnir væru tilbúnir þegar þeir
komu aftur.
Það var mjög mikið líf þarna.
Hreðavatnsskáli hentaði vel sem
áfangastaður. Oft áðu þar veg-
farendur á leið vestur eða norð-
ur í Botnsskála eða Olíustöðinni í
Hvalfirði. Eftir áningu í Hvalfirði
hentaði vel að taka næsta stopp í
Hreðavatnsskála. Fyrir okkur tvo
unga stráka var þetta rosalega
spennandi. Við fengum að vaka
fram á nætur þegar böllin voru.
Það var mikið fjör úti í hrauninu
allt um kring,“ bætir Magnús við
og kímir. ,,Kynslóðin á undan mér
var þarna á ferð, fólk fætt 1925 –
1945.“
Úr fjötrum í frelsi
Líf Magnúsar er mikil örlagasaga.
Ungur maður var hann saklaus
hnepptur í langt gæsluvarðhald
þegar rannsókn á Guðmundar-
og Geirfinnsmálinu var á frum-
stigi. Það varð til þess að lífsfer-
ill hans tók aðra stefnu en upp var
lagt með.
„Það var 26. janúar 1976 sem
barið var á dyr heima hjá mér
klukkan sex að morgni og lög-
reglumenn sögðust vera komnir til
að handtaka mig. Ég var þá fram-
kvæmdastjóri Klúbbsins, kvæntur
maður og átti tvær dætur, sjö og
níu ára gamlar. Lögreglan færði
mig í Síðumúlafangelsið þar sem
ég mátti dúsa alsaklaus maður í al-
gjörri einangrun í 105 daga, sak-
aður ásamt þremur öðrum mönn-
um um að hafa orðið mannsbani.
Um síðir kom sannleikurinn í
ljós þar sem á okkur fjórmenn-
ingana höfðu þrjú ungmenni tek-
ið sig saman um að bendla okk-
ur við hvarf Geirfinns Einarsson-
ar ef upp kæmist um þátt þeirra
að aðild þeirra að málinu. Okk-
ur var sleppt út 9. maí 1976 og þá
tók við nokkurra missera barátta
við að færa sönnur á sakleysi okk-
ar. Það tókst og mín mesta gleði-
stund í málinu var, þegar Guðjón
Skarphéðinsson gaf skýrslu fyr-
ir lögreglu í nóvember 1976, að
við fjórmenningarnir sem höfðu
verið hnepptir í gæsluvarðhald
snemma á árinu, hefðu allir ver-
ið saklausir og ekkert komið ná-
lægt hvarfi Geirfinns Einarssonar.
Guðjón sagði að hann hefði tek-
ið það nærri sér að vita af okkur í
gæsluvarðhaldi þar sem hann vissi
að við vorum saklausir. Í mínum
huga varð vendipunktur í þessari
rannsókn þegar Guðjón Skarp-
héðinsson gaf þessa skýrslu.
Í kúabúskap
Þessi svívirðilegi glæpur að bera
menn röngum sökum til að dylja
eigin glæpi hefur sett mikið mark
sitt á líf okkar allra og fjölskyldna
okkar. Þegar mér var loksins
sleppt hafði ég ákveðið að flytja
fljótlega úr borginni og hefja bú-
skap til þess að breyta algjörlega
um stefnu í lífinu. Einnig höfðu
hestakaup sem ég gerði sem ung-
ur maður vakið áhuga minn á
sveitinni. Ég byrjaði á að fara
upp í Kjós, og keypti ásamt þá-
verandi eiginkonu, jörð sem heit-
ir Sogn á árinu 1979. Búið var í
fullum rekstri og vorum við með
20 kýr og 150 kindur. Á þeim tíma
þótti það bara ágætlega myndar-
legt bú og vel hægt að lifa af því.
Það var svo sem enginn lúxus, en
í dag væri þetta bara kotbúskapur
og menn myndu ekki lifa af nema
með að stunda aðra vinnu sam-
tímis.“
Magnús var áratug í Kjós en
seldi þá jörðina og flutti aftur í bæ-
inn. Hann hafði áður leitað fyrir
sér um starf í borginni en upplifði
þá að honum reyndist erfitt að fá
vinnu og fólk greindi ekki mikið á
milli þeirra sem höfðu á þessum
tíma verið sakfelldir fyrir að hafa
verið valdir að hvarfi Geirfinns
og hinna sem þar höfðu saklausir
verið bendlaðir við málið.
Í fasteignaviðskipti
,,Það varð úr að ég kaupi fast-
eignasölu í fullum rekstri. Fljót-
lega fór ég í nám í Endurmenntun
í Háskóla Íslands og lauk prófi
sem fasteignasali og hef verið í
þessu síðan. Alveg frá því að ég
lenti í þessum hrakningum hef ég
bara lifað algjörlega á því sem ég
gerði sjálfur. Ég hef því orðið að
standa mig í því sem ég hef tekið
mér fyrir hendur. Reyndar hafði
ég áður verið í atvinnurekstri því
ég var ekki nema tæplega tvítug-
ur þegar góður vinur minn og ég
festum kaup á versluninni Esju á
Kjalarnesi sem við rákum saman
í nokkur ár. Ég hafði kynnst Sig-
urbirni Eiríkssyni veitingamanni í
Glaumbæ sem jafnframt var bóndi
í Álfsnesi. Var Sigurbjörn góð-
ur viðskiptavinur okkar og með
okkur tókst góður kunningsskap-
ur. Það endar svo þannig að þegar
Esja var seld fór ég að vinna sem
framkvæmdastjóri í Glaumbæ og
síðar Klúbbnum. Þar kynntist ég
gríðarlega mikið af fólki sem leit-
að hefur til mín á undanförnum
árum vegna fasteignaviðskipta.
Við kaup og sölu fasteigna hitti
ég auðvitað einnig mikið af fólki
eins og í veitingarekstrinum en
þar þó einn stór munur á. Það eru
allir allsgáðir þegar fasteignakaup
eiga sér stað en í Klúbbnum var
fólk oftast við skál,“ segir Magn-
ús og brosir. Sjálfur hefur Magnús
aldrei notað áfengi, þótt hann hafi
annast rekstur veitingahúsa.
Sérhæfir sig í jörðum
Reynsla Magnúsar af búskap
varð til þess að hann fékk áhuga
á jörðum, eins og hann kemst að
orði. Hann gerði sér grein fyr-
ir því að honum þótti áhugavert
og skemmtilegt að koma að sölu
þeirra.
„Ég fór að sinna jarðasölu með-
fram hefðbundinni sölu fast-
eigna m.a. af því að ágætur mað-
ur, Helgi Ólafsson fasteignasali,
sem nú er látinn, hafði bent mér
á það, þar sem hann var að draga
sig í hlé. Hvatti mig til að þjón-
usta bændur meira en aðrir fast-
eignasalar gerðu á þessum tíma.
Þá var ég reyndar sjálfur búinn
að hugleiða það. Síðan hafa skipst
á skin og skúrir og það hafa al-
veg komið tímabil þar sem þetta
er mjög dauft. Alltaf hef ég þó
þraukað, einhverra hluta vegna.“
Upp úr aldamótunum var
Hvassafell II í Norðurárdal aug-
lýst til sölu. Leópold, faðir Magn-
úsar, hefði sagt við hann á sín-
um tíma að það væri áhugaverð
jörð sem hann ætti að hafa auga
með. Það varð úr að Magnús og
eiginkona hans Árný Helgadótt-
ir hjúkrunarfræðingur keyptu
jörðina. Þar hafa þau komið sér
upp búi, voru með um 150 kindur
og nokkuð af hrossum.
„Síðan hefur þetta verið upp-
byggingarstarf. Það kom sér mjög
vel fyrir mig að hafa búið áður. Ég
var smágutti í sveit að Hrútsholti
á Snæfellsnesi hjá móðurbróður
mínum á sínum tíma og Árný kona
mín er fædd og uppalin á Setbergi
rétt hjá Hornafirði, þannig að við
höfðum bæði ákveðna innsýn í
búskap. Það er reyndar svo að bú-
skapurinn í Borgarfirðinum hef-
ur meira lent á Árnýju heldur en
mér. Einnig hafa ættingjar, vinir
og góðir grannar lagt okkur lið.“
Flókið ferli
Reynsla Magnúsar af bústörfum
nýtist honum vel þegar hann er
að meta jarðir. Það hjálpar að geta
rætt við bændur um búskap þegar
hann heimsækir þá. Það er nefni-
lega flókið ferli að meta og selja
jarðir, mun flóknara en að selja
fasteign í Reykjavík. Magnús hef-
ur mikla reynslu og gott orðspor
og allir sem vilja selja jarðir vita af
honum og sama á við um þá sem
eru að leita sér að jörðum. Raun-
ar er jarðasala langt ferli, fólk hr-
ingir og fær gróft mat með það í
huga að ræða við hann þegar að
sölu kemur eftir einhverja mánuði
og jafnvel lengri tíma. Og það er
að ýmsu að hyggja við matið.
„Það er vitaskuld mjög margt
sem gæta þarf vel að. Aðalatriðið
er að átta sig á öllum einkennum
jarðarinnar, gæðum hennar og
hlunnindum. Landstærðin, þ.m.t.
hluti ræktaðs lands, m.a. stærð og
gæði túna skipta miklu. Svo þarf
ég að sjá húsakostinn. Aldur húsa-
kostsins skiptir máli, hvort húsið
sé byggt á milli ´50 og ´60 eða ´60
og 70. Ég er búinn að skoða tæpar
4000 jarðir, af um 7000 á landinu
öllu. Ég hef ekki tölu á hvað ég
hef selt þær margar, en er auðvit-
að búinn að skoða fjöldann allan
þótt þær komi ekki endilega í aug-
lýsta sölu.
Reynslan í þessum viðskiptum
skiptir langmestu máli fyrir utan
góða staðarþekkingu. Ég segi ekki
að ég þekki hverja einustu jörð
en þær eru ekki margar sem ég
veit ekkert um. Sumar jarðir hef
ég selt aftur og aftur fyrir utan
jarðarskika og óbyggt land. Veiði-
tekjur skipta máli, hitaveita, ljós-
Hefur skoðað hátt í fjögur þúsund jarðir
Rætt við Magnús Leópoldsson um jarðasölur, gæsluvarðhald að ósekju og tilveruna
Magnús Leópoldsson fasteignasali býr yfir gríðarlegri þekkingu á jörðum þessa lands, enda hefur hann metið meirihluta
þeirra og sumar oftar en einu sinni. Ungur drengur var hann bensíntittur í Hreðavatnsskála og er nú búsettur á Hvassafelli II í
Norðurárdal.
Systkinin Magnús, Hallur og Anna
ásamt Leópold við eldhússkúr í vega-
vinnu við Brúará í Biskupstungum.
Magnús og Guðmundur kaupmenn í versluninni Esju á Kjalarnesi.
Magnús heima á Hvassafelli í sumar.