Leikhúsmál - 01.11.1963, Síða 53

þess að gefa honum nokkra lausn.
Hann heldur áfram að elska, hata
og þjást, rekinn áfram af öflum og
siðfrœðigoðsögnum sem ekki cettu að
halda aftur af honum á þeim degi
er hann lendir geimfari sínu á tungl-
jnu. En þau gera það. Ef maðurinn
fremur mistök í vísindum og tœkni,
er hann reiðubúinn að byrja aftur á
morgun. Vísindin eru svo lítillát, að
þau geta endurnýjað sig frá degi til
• dags. I tilfinningum ríkir aftur á móti
íhaldsemi og stöðnun ennþá. Við vit-
ium öll að þessar tilfinningar eru úr
sér gengnar og gamaldags, en virð-
um þœr samt áfram. Hvers vegna?
Vegna þess að við erum löt? Eða
vegna þess að við erum heiglar?
Hinn nýi maður þarfnast nýrra siða-
lögmála, ekki úrelta erfðakenn-
inga".
Sýning ÆVINTÝRSINS á kvikmynda-
hátíðinni í Cannes 1960 var sumum
sem opinberun á sviði kvikmynda-
gerðar, en öðrum varð hún tilefni
skammarlegrar hegðunar gagnvart
myndinni og höfundi hennar. Fáum
mun þó hafa blandast hugur um, að
hér vœri á ferð einn mesti kvik-
myndahöfundur samtímans og síðari
myndir hans, NÓTTIN og SÓLMYRKV-
INN, hafa áréttað það enn frekar.
Sýningar á ÆVINTÝRINU mega því
teljast merkur viðburður hér, þótt
nokkur efi lœðist að manni um undir-
tektir og andsvör við athyglis- og
gáfnakröfum þeim, sem Antonioni
virðist af bjartsýni gera til áhorfenda
sinna, svo slœlega hafa kvikmynda-
kaupmenn hér gegnt því hlutverki að
reyna að skapa hér kvikmyndamenn-
ingu og leyfa fólki að njóta lista-
verka filmunnar. pól
,,IL GRIDO": Steve Cochran