Leikhúsmál - 01.11.1963, Blaðsíða 94

PAT: Bullur og illmenni upp til hópa.
(Fer.)
TERESA (kemur inn, hvíslar): Leslie!
HERMAÐUR: Fékkstu sígaretturnar ?
TERESA: Offiserinn tók við þeim. Lét
hann þig ekki fá þær?
HERMAÐUR: Nei.
(Teresa blótar á írsku.)
Ussussss. Rólegan æsing. Ekki þetta bölv
og ragn. Maður á bara að hafa vit á að
treysta aldrei offiserum.
(Það heyrist hvína í sekkjapípu Mon-
sjurs.)
Hvað er þetta?
TEREST: Það er Monsjur að æfa sig á
sekkjapípurnar. Harm ætlar að spila sorg-
arlag í fyrramálið út af stráknum í Bel-
fast.
HERMAÐUR: Ja, sá má aldeilis spjara sig
ef hann ætlar að vera kominn í sæmilega
æfingu fyrir þann tíma.
TERESA: Þú ættir að skammast þín fyrir
að vera að grínast með þetta.
(Pípurnar þagna.)
HERMAÐUR: Ég er ekkert að grínast. Ég
vorkenni strákgreyinu, en ég skil bara
ekki hvaða gagn hann ætti að hafa af
öllum þessum hávaða.
TERESA: Karlinn hann Monsjur er nú
samt einn af þessum fínu mönnum okkar.
Hann gekk í skóla með kónginum.
HERMAÐUR: Með hverjum ?
TERESA: Kónginum ykkar.
HERMAÐUR: Við höfum engan kóng.
TERESA: Jæja, kannski hann sé dáinn
núna, en þið höfðuð einu sinni kóng.
HERMAÐUR: Við höfum hertoga núna.
Hann fær kaup fyrir að standa tveimur
metrum fyrir aftan drottninguna.
TERESA: Mér er sama, Monsjur setti að
minnsta kosti frat á ykkur og kom hing-
að til að berjast fyrir írland.
HERMAÐUR: Út af hverju? Hafði ein-
hver gert írlandi eitthvað til bölvunar?
TERESA: Gerði England yfirleitt nokkuð
annað — í mörg hundruð ár?
HERMAÐUR: Uss, það var fyrir áralöngu
síðan, — og þá voru allir alltaf kófsveittir
við að gera öllum allt til bölvunar hvort
sem var.
TERESA: En nú er þetta allt breytt, býst
ég við? Farðu og spurðu strákinn í Bel-
fast hvort honum finnist það ekki.
HERMAÐUR: Ja, það er nú varla hægt að
ætlast til að hinar og þessar blækur geti
fengið að vaða um og skjóta lögreglu-
þjóna eins og akurhænur. Ég er sjálfur
ekkert hrifinn af lögregluþjónum, en það
verður að halda uppi lögum og reglu. Og
mér fyndist það nokkuð langt gengið ef
allir þeir sem eru eitthvað á móti lögg-
unni gerðu sér bara lítið fyrir og plöff-
uðu hana niður. Hver ætti þá að stjórna
umferðinni ?
TERESA: Löggan í Ulster stjórnar um-
ferðinni á skriðdrekum og brynvörðum
bílum.
HERMAÐUR: Heyrðu góða — þú skalt
bara athuga það, að hann yrði hengdur,
jafnvel þó hann væri Englendingur.
TERESA: Hann barðist nú einmitt vegna
þess að Englendingar þurfa endilega að
vera að þvælast hér á írlandi.
HERMAÐUR: Hvað segirðu þá um alla
írana sem eru að þvælast í London? Eng-
um dettur í hug að plaffa á þá... En
London er auðvitað London. Og þar ætt-
um við einmitt að vera núna, labbandi
niður Piccadilly á laugardagskvöldi.
TERESA: Þú ert nú álíka montinn af
þessari London þinni eins og sumir hérna
eru af Dyflinni.
HERMAÐUR: Ertu ekki frá Dyflinni, Ter-
est?
TERESA: Nei, þakka þér fyrir.
HERMAÐUR: Saklaus sveitapía, ha —
Teresa ?
TERESA: Ég ólst upp í klausturskólanum
í Ballymahon.
HERMAÐUR: Ég ólst upp á götuhornun-
um í East End.
TERESA: Búa pabbi þinn og mamma
þar?
HERMAÐUR: Ég á hvorki pabba né
mömmu.
TERESA: Þú ert þó ekki munaðarlaus?
HERMAÐUR: Jú, það er nú einmitt það
sem ég er. Ég er eitt af hinum sjö mun-
aðarlausu börnum sem sagt er frá í ævin-
týrinu.
TERESA: Þú ert bara að plata.
HERMAÐUR: Nei, alveg satt. Það var
sko þannig, að mamma stakk af með
Pólverja — og þú mundir ekki ásaka
hana fyrir það, ef þú hefðir kynnzt hon-
um pabba.
(Monsjur kemur inn, spilandi á sekkja-
pípurnar.)
Það eina góða við þessar sekkjapípur er,
að það er engin lykt af þeim.
MONSJUR: Ég er ekki orðinn vel góður
enn, Patrekur, finnst þér það?
PAT: Nei, Sir, ekki vel góður.
MONSJUR: Það er samt engin ástæða til
að æðrast, þetta hefst. Þetta hefst. Ég
skal hundur heita, ef ég verð ekki orð-
inn góður í fyrramálið.
PAT: Já, Sir.
MONSJUR (fær Pat pípurnar): Og þá er
bezt að við hefjum okkar vikulegu liðs-
könnun, Patrekur.
PAT: Yes, Sir. (Hrópar.) írar! Lýðveldis-
sinnar! Ættjarðarvinir! Raðið ykkur upp!
Raðið ykkur upp!
(Allir hússins íbúar nema Meg og Offiser-
inn, koma þjótandi, raða sér upp.)
HERMAÐUR: Ég líka?
PAT: Já, þú lika, aftast í röðina. Brjóstið
fram! Magann inn!
(Liðið plampar með fótunum, einhver
hrópar ,,01e“.) Beina röð! Allir viðstaddir
og vel á sig komnir, Sir.
MONSJUR: Harðsnúið lið. Ósigrandi.
(Gengur með röðinni, athugar liðið. Við
Grace prinsessu). Liðsauki frá nýlendun-
um, ha? (Við Rio Ritu). Haltu púðrinu
þurru, drengur minn.
RIO RITA: Ég mun reyna það, Sir.
MONSJUR (við Colette): Þú stendur þig
vel, væna mín.
COLETTE: Þakka yður fyrir, Sir.
MONSJUR (við Sjálfboðaliðann): Nafn?
SJÁLFBOÐALIÐINN: O’Connor, Sir.
MONSJUR: Hvar stassjóneraður ?
SJÁLFBOÐALIÐINN: í farmiðasölunni hjá
írsku ríkisjárnbrautunum, brautarpalli nr.
3, aðalstöðinni.
MONSJUR (við hermanninn): Nafn?
HERMAÐUR: Williams, Sir. Leslie A. Willi-
ams.
MONSJUR: Stassjóneraður ?
HERMAÐUR: í Armagli, Sir.
MONSJUR: Og kannt vel við þig þar?
HERMAÐUR: Nei, Sir. Þetta er óttalegur
nástaður. Öllum búlum er lokað kl. 10.
Steindautt pláss. Ómögulegt að fá dropa
að lepja á sunnudögum.
(Röðin leysist upp).
MONSJUR: Patrekur, er þetta enski pilt-
urinn ?
PAT: Já, Sir.
MONSJUR: Ja, hver skollinn, Patrekur,
okkur hefur orðið á í messunni. Leystu
upp fylkinguna.
PAT: Liðskönnuninni er lokið! Það hafa
orðið svolítil mistök! Burt með ykkur!
(Allir fara, nema Teresa).
MONSJUR: Hvað er þessi stúlka að gera
hér? Koma sér í mjúkinn við óvininn?
PAT: Ekki þessa stundina. Hún er bara
að búa um rúmið hans.
MONSJUR: Ég þarf að leggja nokkrar
spurningar fyrir fangann, Patrekur.
PAT: Já, Sir.
MONSJUR: í fullu samræmi við ákvæði
Genfar-samkomulagsins.
PAT: Að sjálfsögðu, Sir.
MONSJUR: Nafn?
HERMAÐUR: Williams, Sir. Leslie A.
Williams.
MONSJUR: Staða í hernum ?
HERMAÐUR: Óbreyttur.
MONSJUR: Númer?
HERMAÐUR: 23774486.
MONSJUR: Það er talsvert. Áfram með
smérið.
HERMAÐUR: Leyfist mér að spyrja yður
einnar spurningar gamli?
MONSJUR: Leyfist honum það, Patrekur?
PAT: Spurningin leyfð, Sir. Eitt skref
áfram, gakk!
HERMAÐUR: Til hvers eru öll þessi rör?
MONS-JUR: Rör? Þetta eru tæki til að
framleiða tónlist. Þetta er hljóðfæri göf-
ugs og æfagamals kynþáttar.
HERMAÐUR: Hvað er kynþáttur eigin-
lega?
MONSJUR: Kynþáttur er það kallað þegar
tiltekið fólk hefur lengi átt heima á sama
stað.
HERMAÐUR: Þá ætti gamli sergent-majór-
inn okar að vera orðinn að kynþætti.
92