Leikhúsmál - 01.11.1963, Blaðsíða 86

að skreppa hingað niður sem snöggv-
ast.
GILCHRIST: Ég er ekki alveg búin með
sálminn, Mr. Mulleady.
MULLEADY: Hvaða sálm, Miss Gilchrist?
GILCHRIST: Davíð, Ó Davíð, Drottins
þjónn.
MEG: Segið henni að hún geti slaufað
honum. Ég skuli í staðinn sýna henni
hvar Davíð keypti ölið.
MULLEADY: Fyrir alla muni, Mrs. M.
(Mulleady fer upp, hjálpar Miss Gilchrist
á fætur. Þau búast til að mæta örlögum
sínum saman, ganga einbeitt niður, syngj-
andi undir afskræmingu á Largóe Hand-
els.)
MISS GILCHRIST og MULLEADY:
Þegar við af eldmóð saman sækjum
sigrandi þann í stríð við Drottins hlið,
skelfingu lostið skjögrar burt á hækjum
skrattans málalið.
(Miss Gilchrist stendur staðföst eins og
klettur meðan Mulleady útbýtir frelsun-
arlitteratúr.)
MISS GILCHRIST: Leitið frelsunarinnar
bræður mínir og systur, leitið frelsunar-
innar. Enn einum syndara bjargað í dag.
Jesús lifir.
MULLEADY: Þetta er Miss Gilchrist.
MEG: í nafni Krists — ef mér leyfist að
spyrja — hvers konar eiginlega nefn er
Gilchrist ?
GILCHRIST: Það er gamalt og gott írskt
nafn. Upphaflega „Giolla Christ", sem
þýðir þjónn Krists — eða þjónustustúlka.
MEG: Ja, það er ekki slorlegt fyrir hann
að fá svona þjónustustúlku — þriðja
flokks hóra beint af götunni.
GILCHRIST: Ég tek á mig þyrnikórónu
svívirðinganna með sama jafnaðargeði og
vor svívirti Frelsari.
MEG: Þú tekur á þig hvað sem hafa vill,
eins og fleiri hér um slóðir, þú ert búin
að vera þrjá tíma uppi á herbergi hjá
honum.
MULLEADY: Fimmtán mínútur í mesta
lagi, frú M.
ALLIR: Þrjá tíma!
GILCHRIST: Við vorum að ræða saman
um sálir okkar.
(Mr. Mulleady og ungfrú Gilchrist syngja
— „Sálir okkar, sálir okkar“.)
MEG: Já, ætli maður fari ekki nærri um
hvaða metóðu þið hafið notað við þær
sálarrannsóknir og pillaðu þig burt héðan,
áður en ég tek mig til og sendi sálina úr
þér þangað sem hún á heima.
GILCHRIST: Ég fyrirgef yður. Þér eruð
eins og hver annar syndugur vesalingur.
MEG: Og þú ert eins og hver önnur
ómerkileg frístundahóra.
PAT: Þegar hefðarmeyjar hittast, ganga
hrósyrðin á víxl.
GILCHRIST: Anastasius.
(Allir líta kringum sig.)
GILCHRIST: Komið með mér. Þetta er
Sódóma og Gómorra.
(Meg þrífur í hann.)
MULLEADY: Ég get það ekki, Miss Gil-
christ. Ég á eftir oð borga leiguna.
GILCHRIST: Ég mun biðja fyrir yður,
Anastasius — skóna mína takk.
MULLEADY: Komið þér aftur, Miss Gil-
christ ?
GILCHRIST: Já, ef Herrann veitir mér
styrk til þess. Guð veri með ykkur.
(Rússneski sjómaðurinn hefur tilburði til
að góma hana, hún hleypur út.)
MULLEADY: (á eftir henni): Evangelína!
PAT: Skip sem mætast á nóttu.
MEG: Hefurðu nokkurn tíma vitað annað
eins? Er ekki kominn tími til að þú látir
hendur standa fram úr ermum og pressir
út úr honum einhverja skýringu, eða á
ég að gera það?
PAT: Æ, góða vertu ekki að blanda mér
í þetta. Það varst hvort sem var þú en
ekki ég sem kom með hann dragandi
hingað í upphafi.
MEG: Já, það er satt og Guð veri mér
náðugur yfrir það. Mætti maður ætlast til
að þú sýndir okkur þá tillitssemi að hypja
þig burt héðan með þitt leiðinlega bjána-
smetti, viðurstyggilegi vælukjói!
(Mulleady býst til að fara.)
Nei ekki þér. Hann!
RIO RITA: Er þetta þá allt þakklætið?
Eða hver var það sem kom upp um svína-
ríið. Ég vissi svo sem alltaf hvers konar
persóna hann var þessi gamli drullusokk-
ur.
MULLEADY: Þér ættuð nú að hafa vit á
að þegja. Svona ... bí.. bí. .
RIO RITA ... bí.. bí... Vorið er komið
víst á ný
MULLEADY: Snuðrari! Naðra!
RIO RITA: Lúsablesi!
PAT: Heyrið þið mig! Hvernig væri að
einhver færi að borga leiguna?
(Herbergið tæmist eins og fyrir töfra-
áhrif. Aðeins Rio Rita er gómuð á stig-
anum.)
RIO RITA: Hvernig geturðu verið þekktur
fyrir að rexa um jafn hversdagslega hluti
og húsaleigu þegar kunningi manns er
kominn í heimsókn.
PAT: Svona, ég anza ekki neinu kjaftæði.
Hvar er leigan? Jú, vel á minnst, hvað
heitir hann?
RIO RITA: Grace prinsessa.
PAT: Ætlastu til að ég fari að færa hann
inn í gestabókina sem Grace prinsessu?
RIO RITA: Nei, það er bara gælunafn.
MEG: Gælunafn! Ó, — gerið mig ekki
feimna.
PAT: En hvað er hans rétta nafn?
RIO RITA: King Kong. (Fer.)
(Læti í eldhúsinu, rifrildi milli Mulleady
og Ropeen. Mulleady kemur inn, heldur
á óhreinni skyrtu.)
MULLEADY: Mr. Pat, Mr. Pat! Hefur hún
nokkurn rétt til að leggja undir sig allt
eldhúsið, þó að hún vilji fá sér fótabað
— og veiti reyndar ekkert af því. — Ég
ætlaði bara að þvo af mér eina skyrtu.
84