Borgfirðingabók - 01.12.2006, Blaðsíða 13
Borgfirðingabók 2006
11
Höfn í Melasveit. Myndfrá öndverðri 20. öld. Mynd í eigu Héraðsskjalasafns
Borgarfjarðar. Ljósm. ókunnur.
eigin skáldskapar tekur t.a.m. útgefandi hennar, Bjami Vilhjálmsson,
í formála rímnanna: „Rímur þær, sem hér birtast, eru [...] sviplítill
og tilþrifalaus skáldskapur, stórlýtalaus eða smáhnyttilegur, þegar
bezt lætur, en á köflum lítt smekklegur leirburður.” (ix) í háskólafyrir-
lestrum sínum um íslenska bókmenntasögu telur Sigurður Nordal
hvomgar rímur Steinunnar vel ortar og vikivakamir „tómt rímglam-
ur, að viðlögunum undanteknum, sem varla eru öll eftir Steinunni“.10
Þannig er það litla sem eitthvað er varið í frá henni tekið. Þá segir
hann að þótt hana „beri ekki hátt meðal islenzkra skálda,“ sé „að
minnsta kosti engin hætta á, að hún troðist undir í bókmenntasögunni
af öðmm skáldkonum," og sé hún „tvímælalaust sú skáldkona íslenzk,
er mest kveður að um 750 ára skeið.“ (55)
Eg lofa henni Ijósið sjá
Júlíana Jónsdóttir tilheyrir tímabili rómantísku stefnunnar í ís-
lenskum bókmenntum, en helstu skáld þeirrar stefnu vom Jónas
Hallgrímsson, Bjami Thorarensen og Jón Thoroddsen, allt lærðir
menn sem höfðu dvalist langdvölum í Kaupmannahöfn. Eins og
strax kemur fram í nafni bókarinnar Stúlka er hún mjög upptekin
af þeim og til þeirra vitnar hún óspart, bæði beint og óbeint, kona
andspænis karlahefð. í „ísland“ skopstælir hún eitt frægasta kvæði
Bjarna Thorarensen, „íslands minni“, en það var lengi þjóðsöngur