Borgfirðingabók - 01.12.2006, Blaðsíða 43

Borgfirðingabók 2006
41
Hvítá innan við Bjarnastaði. í baksýn Tunga, Strútur; þokukúfur á Eiríksjökli.
Ljósm.: FTH.
af því að gera það sjálfur. Margsinnis reyndi ég að synda í ánni en
aldrei var það nema stuttan spöl meðfram landi því kuldinn var svo
mikill að ég þoldi ekki við nema smástund í einu. Hitastigið er um
fjórar gráður og svo til jafnt bæði sumar og vetur. En svo gerðist
það einn sumardag í svo miklum hita að erfitt var að hreyfa sig. Við
vorum í heyskap neðst á túninu rétt við ána svo að ekki voru nema
nokkur skref til þess að skreppa þangað og kæla sig með því að stinga
hausnum á kaf eða að vaða smáspöl. En engu breytti það. Fyrr en
varði var svitinn farinn að renna í lækjum niður eftir skrokknum á
ný.
Og þá var skyndiákvörðun snarlega tekin og látið verða af því sem
lengi hafði staðið til. Ég hljóp að bakkanum þar sem dýpi var nóg og
stakk mér umsvifalaust í árstrauminn svo að ekki varð aftur snúið.
Og nú var ekki um annað að gera en láta skeika að sköpuðu og synda
svo kröftuglega sem ég hafði getu til. Yfir komst ég klakklaust þó að
mig hrekti undan strauminum öllu meira en venja var á ferjunni.
Ég stjáklaði svo um á suðurbakkanum góða stund til þess að fá yl
í kroppinn á ný, því að kuldinn var heljar mikill.
Síðan ætlaði ég sömu leið til baka. Að sunnanverðu var ekki hægt