Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1971, Blaðsíða 24

22
ar, verða menn að lesa hana með sambærilegri athygli. Þar er einn-
ig til þess gulls að grafa, er borgar ríkulega áreynslu lesandans.
Með þýðingum sínum á á öndvegisritum Hardys, Tess og Heim-
alningnum, hefur Snæbjörn Jónsson unnið þakkarvert afrek, og
báðar eru þær mikill fengur íslenzkum bókmenntum.
Jafnframt því og að Thomas Hardy skipar heiðurssess meðal
allra fremstu skáldsagnahöfunda í enskum bókmenntum, og hefur
orðið fastari í þeim sessi á undanförnum árum, var hann, eins og
séra Benjamín víkur að í formála sínum, hið ágætasta ljóðskáld,
en frekari greinargerð um þá hliðina á ritsnilld hans liggur utan
takmarka þessarar umsagnar. Þó má geta þess, að til eru á ís-
lenzku þýðingar af ljóðum hans bæði í kvæðabókum Snæbjarnar
Jónssonar og í þýðingasöfnum þeirra Magnúsar Ásgeirssonar og
Helga Háldánarsonar, og ef til vill víðar, þótt ég muni ekki eftir
því í svipinn.
Bækur þær, sem hér hafa verið teknar til nokkurrar athugunar,
eru vandaðar mjög að ytri búningi og aftan við meginmál þeirra
margar myndir, og eykur það gildi bókanna. Verður það eigi sízt
sagt um myndir þær, er fylgja þýðingu Heimálningsins og bregða
birtu á meginefni skáldsögunnar og persónur þær, er þar koma
mest við sögu.
Bláhvíti fáninn,.
11. árgangi Rökkurs (Winnipeg 1922 og Reykjavík 1966, 2 útg.
aukinni og breyttri) var birt erindið Silfurhœrur, sem ég samdi
vestra og flutti að beiðni Sigurðar Júl. Jóhannessonar skálds og
læknis í Lundum (Lundar) í Manitoba, 22. júní 1922. Þegar út-
gáfa Leifturs hf. af ljóðmælum föður míns var í prentun (5. út-
gáfa, 1958), gerði ég það fyrir beiðni Gunnars Einarssonar, að láta
erindið koma þar, og fyrir hvatningu Jóns úr Vör flutti ég það í
útvarpi og var það endurtekið þar. — I inngangi að erindinu, er
það var endurbirt og endurflutt, tók ég fram, að það vœri hirt,
eins og pað var samið vestra. 1 þessu erindi rakti ég ýmsar
bernskuminningar og segi m. a.:
„1 garðiuum voru tvær litlar flaggstengur . . . á annarri var