Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1971, Blaðsíða 35
33
Tjáði ég Hafstein ráðherra þegar, að þessi frétti hefði mér eigi
fyrr borizt. En hitt muni honum sennilega kunnugt, að síðan við
stofnuðum Ungmennafélag Reykjavíkur í fyrra haust, höfðum
við dregið þennan fána að hún á Bárubúö á öllurn fundum okkar
og samkomum, því að þegar á stofndegi höfðum við kosið bláhvíta
fánann sambandsmerki U.M.F.Í um allt land.
Að lokum skýrði ég ráðherra frá, að nú á Þingvöllum myndum
við fylgja tveggja missera venju og draga fána vorn að hún yfir
fundartjaldi okkar. Önnur not fána vors væri eigi ákveðin af okk-
ar hálfu . . . Virtist Hafstein ráðherra gera sig ánægðan með
þessa úrlausn mína, og bjóst ég ekki við, að þessu yrði hreyft
framar, allra sízt á Þingvelli.
— Og víkjum nú aftur á Þingvöll.
* # *
I hádegishléinu á móttökudegi konungs í sindrandi sólskini og
sumarblíðu, sem fyllti allan fegurðargeim Þingvalla óumræðileg-
um friði og unaði og orðlausri vellíðan, gerðist sá atburður, er nú
skal greina:
Skrautklæddir fulltrúar ungmennafélaga Islands sátum við um-
hverfis tjald vort uppi í brekkunni og nutum — tilverunnar í
sæluþrunginni þögn.
Skyndilega kemur þá höfðinglegur maður og vel búinn, með
staf í hendi, neðan frá konungstjöldunum og stefnir upp brekk-
Una til okkar. — Þetta er lágur maður þrekinn og gengur hægt
og virðulega. Þegar nær kemur, þekkja sumir manninn: — Þetta
var háttvirtur forseti sameinaðs Alþingis, Hannes Þorsteinsson
ritstjóri, dr. og fræðimaður margfaldur. Hann virðist fremur
þungbúinn og alvarlegur, varpar kurteislega á okkur kveðju og
tekur seint til máls. Loks kemur hann að erindi sínu:
Er það kveðja frá ríkisstjórninni, kurteislega orðuð og vel rök-
studd beiðni, hvort vér vildum ekki vera svo vænir að draga niður
fánann á tjaldi voru. — Beiðni þessi var ekki frekar rökstudd,
enda var þess ekki þörf. Allir vissum við, hvað að baki bjó. En
beiðnin kom svo óvænt og var svo furðuleg, að við horfum stund-
arkorn forviða á sendilinn, unz Jóhannes Jósepsson spratt upp,
°S þá stóð ekki á svarinu: Stórort og skorinort, svo háttvirtur
erindreki stjórnarinnar átti þar engin orð til andmæla, og það
var „hljóður og hógvær maður“, sem sneri aftur ofan til stjórnar-
°g konungstjaldbúða niðri á Völlunum þann daginn.
# * *
3