Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1971, Blaðsíða 36

34
SAGA FRÁ HERNÁMI BRETA NYRÐRA
Þá þarf ég að minnast á merkilegt atriði í tilefni af þínum
prýðilega þætti um Einar H. Kvaran. — Þar er ég þér algerlega
sammála um dóm þinn og skoðun um Kvaran, bæði sem skáld og
rithöfund.
En þessi þáttur þinn átti brýnt erindi til mín, sem vakti mig
úr margra ára firrð, er ég vík nú að:
1 þætti þínum um Kvaran drepur þú á snilldarþýðingu hans á
ljóðinu Ris'pali, hinu heimsfræga kvæði Tennyson’s, sem frá því
er ég las þýðingu Einars, hefur átt svo sterk ítök í mér og djúp,
sem löngu síðar hafa meir en tvöfaldast í hugarheimum mínum
af mjög sjaldgæfum ástæðum. Og pá sögu verð ég að segja pér.
Hún er frá hernámstíma Breta á Akureyri og Hrafnagili. Setulið
þeirra varð brátt svo fjölmennt, að of þéttbýlt hefði orðið á sjálfu
bæjarsvæðinu fyrir svo stórt skálahverfi, sem nú var þörf fyrir.
Fékk því setuliðið prýðilegt sléttlendi öðrum megin við veginn
fram hjá Hrafnagilsbænum. Var þar reist afarstórt skálahverfi,
allt í samhengi, svo að úr því varð raunverulegt „völundarhús“’,
sem erfitt var að átta sig á.
Einn setuliðsforinginn, C. C. Gould, var einnig fræðslumála-
stjóri og bókavörður setuliðsins. Hann varð góðkunningi minn
um langt skeið. Hann kunni hrafl í bóklegri norsku og vildi gjarna
fá góða tilsögn, og var því vísað til mín. Varð hann því heima-
gangur hjá mér mest allan setuliðstímann. Barst brátt í tal milli
okkar, hve bágt það væri að ungu setuliðspiltarnir skyldu ekki
fá neina tilsögn í íslenzku, og fékk Mr. Gould mig loks til að fara
tvisvar í viku inn að Hrafnagiii og hafa þar með piltunum tvo
íslenzkutíma í hvort skiptið, sinn hvorum megin við miðdegis-
verðinn. Gekk þetta all vel meðan yfir stóð. Piltarnir sóttu mig
í bíl 15 km til Akureyrar og skiluðu mér á sama hátt.
Flest voru þetta ungir piltar, en einnig nokkrar hjúkrunar-
konur í „sínum hóp“, og einnig gamall „hitabeltis-sjúkdóma-yfii’"
læknir“, sem bað mig að lesa með sér norsku. Hann hét Colonel
Bird.
Ein hjúkrunarkvenna fékk stundum heimatíma hjá mér. Hún
hafði kynnzt íslenzkri stúlku og langaði til að verða dálítið tal-
fær í íslenzku. — Hún hét Mary Woodhouse og var frá Lancas-
hire, stillt stúlka og geðsleg, á 30 ára aldri, býst ég við. Ég hafði