Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Blaðsíða 14

12
Og þarna var ég kominn. Hérna vil ég vera, hugsaði ég. Hér
vildi ég mega una. Og gripinn slíkum tilfinningum gat ég ekki
setið kyrr og kroppað úr mal. Og ég spratt upp og litaðist
um betur.
Og þá var sem ég sæi það í einni svipan, sem mig hafði rennt
grun í, að þessi staður ætti sína miklu og sérkennilegu fegurð. 1
suðri og langt til vesturs blikandi hafflöturinn allt til fjallgarðs-
ins í vestri, og úti fyrir sendnum eyrum, töngum og nesjum, víkum
og vogum, sker og eyjar, sumstaðar eins og samfelldur, svartur
veggur að sjá úr fjarskanum. En vel vissi ég, að þarna var „eyja-
ríki“, sem ekki átti sinn líka. Þarna var margur hvanngrænn
kollurinn á svörtum klettadrang, og eyjar, vaxnar ilmandi, þétt-
vöxnu, dökku grasi, en í glufum og gjótum burknar og fáséður
gróður. Og allt morandi í fugli, en þama á æðurin sér enn grið-
land, og stundum skýtur upp votum, dökkum, gljáandi selshaus,
ef horft er athugulum augum yfir sund og kletta, en háflóð er,
og í nokkurri fjarlægð sést báti frá einum bænum á ströndinni
róið til fiskjar, langa vegu út fyrir öll sker.
Því að þetta er árla morguns, í maí snemma, og enn er róið á
mið á gamla vísu, og sett upp segl, þegar vindar eru hagstæðir
og straumar.
1 fjarska að baki mér og til beggja hliða er skeifulaga jökla-
og fjallahringurinn, hvítur og blár og skær í hreinu vorloftinu, en
í vestri silfurbergsgrár, hinn „yzti vörður við unnir blár“.
Bæirnir á ströndinni og vesttan árinnar eru eins og dökkar,
lágar þústir, sem vart verður greind nein lögun á, og furðulangt
er bæja milli, en nær, allstaðar mýrasund, vötn og tjarnir, og einnig
þar opnast stór faðmur þeim, sem augu hafa til að sjá og geta
notið hins fagra, sem verður að leita til að finna. En fáir leggja
þar um leiðir sína, nema þegar smalað er á bæjunum, og þá ef
til vill tautandi um fen og foræði. Að baki rís hver klettaborgin
af annarri allt norður til múlanna, sumar lágar, aðrar háar með
bröttum veggjum og illkleifar. Hinar hæstu gnæfa upp úr miðjum,
grösugum flóa, ,,einbúar“ athaganna, og hér eru suðurjaðrar þess
ríkis bjarkanna, sem eitt sinn náði til sjávar. Hér er skjól að finna
hverrar áttar sem vindur er, safaríkt kjarngresi og hvanngrænt
eins og á kjörvinjum afréttarins, en á þessum svala morgni sást