Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Blaðsíða 39

37
„Ó-nei, ekki var það nú svo“, sagði húsfreyja, og vottaði nú
aðeins fyrir brosinu — það aðeins eimdi eftir af því, þegar minnst
var erfiðleika löngu liðinna daga, — „bóndi minn varð að bera
þangað hluta búslóðarinnar á bakinu“.
Þau fluttust vestur yfir ána að Hrafnkelsstöðum eftir árs bú-
skap í Þverholtum.
Og svo var ekki meira á þetta minnst og rann nú allt í einu eins
og Ijós upp fyrir mér. Þetta var þá hinn sami Guðbrandur, sem
hafði getið sér orð sem jarðræktarmaður í Stafholtstungum, en
á hann hafði ég oft heyrt minnzt þegar ég var smáhnokki í sveit
að Gufuá, og vel mundi ég, að Jóhannes húsbóndi minn þar, mikill
sæmdar- og greindarmaður, hafði látið í Ijós nokkra undrun yfir,
að Guðbrandur skyldi hafa flutzt vestur í hreppa. Þau höfðu þá
flutzt vestur á bóginn Hrafnkelsstaðahjónin gömlu, þegar ég var
að slíta barnsskónum þessi sumur, sem ég var á Gufuá og voru
tildrögin þau, að Guðfríður dóttir Jóhannesar og konu hans Krist-
ínar, var vetrartíma á bernskuheimili mínu, þá ung heimasæta,
sem sagði mér frá sveitinni með þeim árangri, að leiðin lá með
henni að Gufuá, þegar voraði, og helzt sá vinskapur, sem þá var
til stofnað, enn í dag. Svona lágu þá þræðirnir, hugsaði ég með
sjálfum mér, og fannst mér nú tími til kominn, að ympra á
erindinu.
„Ég færði það í tal við þig á dögunum, Guðbrandur, hvort þú
vissir af liðlegum fola, sem væri falur?“
„Já, ég held, að það sé ekkert til fyrirstöðu, að þú getir fengið
þennan, sem ég drap á við þig, þann rauðstjörnótta. Og nú er Dóri
minn heima í bili, svo að þið getið spjallað um þetta, og gæti ég
trúað, að gengi saman með ykkur. Hann ætlar aftur á sjóinn og
er orðinn því afhuga, að halda í folann“.
„Mér skilst, að folinn sé ekki fulltaminn?"
„Hann er bandvanur vel og það hefir nokkrum sinnum verið
komið á bak honum. Hann fer vel með mann, þýður, og ólatur,
en enginn fjörhestur, en að ég held, tilvalinn til þeirra nota, sem
þú hyggst hafa af honum“.
„Það verður nú mest í smásnatt heima við, og til þess að skreppa
bæjarleið, ef svo ber undir.“