Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Qupperneq 13

pið ekki. Og hver er svo ávinningurinn
af striti ykkar? spurði spekingurinn forni.
En við látum ekki slá okkur alveg út
af laginu með pessu og svörum pví til,
að pótt tcvistund okkar kunni að vera af-
mörkuð, mcetti skipa ýmsu á annan og
hagkvcemari veg innan peirra marka. Er
t. d. nokkur sanngirni i pvi, að ætla haust-
rigningunum á Suðurlandi allan pann
tima, sem pcer fá venjulega, en hafa
stundum svo langvarandi purrka á há
laxveiðitimanum, að árnar renni varla
og engin branda fáist til að taka tímun-
um saman? Og er pað satingjarnt, að
haga göngum laxins pannig, að hann sé
ekki veiðandi nema á priggja til fjögurra
mánaða tímabili? Fyrstu göngurnar
jjyrftu að koma í april og pœr síðustu
i október, i stað pess að hann fer ekki
að ganga neitt að ráði fyrr en seint
í júni og hcettir viðast utidir lok júli,
nema par sem hann parf að biða eftir
að komast upp í árnar, vegna vatnsleysis.
Er petta að afmarka stundir með rétt-
lceti? En timinn svarar, að um petta sé
ekki við sig að sakast, par séu önnur
lögmál að ve.rki, en svo mikið geti hann
sagt okkur, að pessu verði ekki breytt
til pess eins, að póknast stangaveiði-
mönnum. Og petta er vist hárrétt hjá
honum. Yfirstjórn náttúruaflanna virðist
sýna svipað tómlæti og landsyfirvöldin
gagnvart óskum stangveiðimanna.
En nú liður í petta sinn að lokum
peirrar afmörkuðu stundar, sem jörðin
hefur til hringferðar sinnar umhverfis
sól. Bráðurn rennur upp sú langpráða
stund hér á norðurhveli jarðar, pegar
hún snýr við og hallar pessum helmingi
sinum aftur lil sólar. Þá lengjast dagar
og nœtur styttast, og pað er pó a. m. k.
ekki blekking frá timans hálfu. Honum
hef ur eflaust tekizt að gera pessa mánuði,
sem liðnir eru síðan i september, svo
langa i vitund okkar sumra, að við gæt-
um jafnvel trúað, að peir væru helmingi
lengri en sami dagafjöldi i sumar. En
við vitum hvert stefnir. Við vitum að nú
fer að horfa i rétta átt, pótt útmánuð-
irnir kunni að reynast langir i vitund
peirra, sem horfa vonaraugum til 1. júni.
Ekki væri sanngjarnt að skiljast svo við
tímann, að láta hann ekki njóta fulls
sannmælis. Þótt hann hegði sér að jafnaði
öfugt við pað, sem við vilclum, má hann
eiga pað, að hann lœtur afskiptalaust,
hvað jólin stytta skammdegið i vituncl
okkar. Við höfum sjálfir afmarkað peirri
dýrðlegu hátið hennar stund og raunar
smátt og smátt verið að stytta hana gegn-
um aldirnar. En pótt hún sé nú sjálf ekki
orðin nema 2—3 dagar, býr hún yfir peim
töframætti, að hún styttir skammdegis-
myrkrið bæði á undan og eftir, varpar
geislum bæði aftur og fram á veginn. í
vitund okkar, hugsunum og tilfinninga-
lífi gætir áhrifa jólanna löngu áður en
hið heilaga kvöld rennur upp, og lengi á
eftir stafar frá peim birtu, sem mildar
hjörtun og fegrar mannlifið. Þau ættu að
vera okkur tvirceð sönnun pess, hve góð-
an heim við gætum skapað, ef alltaf væri
lifað eftir lögmáli kærleikans.
Veiðimaðurinn flytur lesendum sinum
pá ósk, að hinn sanni andi jólanna megi
rikja með peim öllurn á peirri hátíð, sem
nú fer i hönd og öðrum, sem á eftir koma.
GLEÐILEG JÓL.
Ritstj.
Vl'.miMAÐURINN
3