Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Qupperneq 31

VÍGLUNDUR MÖLLER:
Einn dngur við nnn.
EINN dagur er Jítið Jrrot úr mannsævi,
en minningar frá einum degi geta orðið
meiri en það sem vikur og mánuðir
skilja eftir í hugum okkar. Flestir dagar
eru liver öðrum líkir og líða inn í for-
tíðina án þess að um þá geymist nokkrar
sérstakar minningar. Dagleg störf okkar
rnargra eru í meginatriðum liin sömu
allt árið. Við förum sömu leiðina að
lieiman c.g heim aftur. Við sofnum frá
hversdagsleikanum að kvöldi og vöknum
til hans aftur að morgni. Þegar við lítum
aftur, standa aðeins örfáir dagar ársins
upp úr þessari rúmhelgi — rísa eins og
tindar á flatneskju gieymskunnar og gefa
lífinu þau litbrigði, senr við nefnum end-
urminningar, ljúfar eða sárar, eftir atvik-
um.
Við sem höfum gaman af að dunda
með veiðistöng, teljum það margir ein-
liverja æskilegustu hvíld og tilbreytni,
sem völ sé á, og flestir eigum við ótal
margar skemmtilegar minningar frá dvöl
okkar við árnar. Þeir sem aldrei hafa
átt við stangveiði, halda sjálfsagt, að þeg-
ar til lengdar lætur, hljóti lrver dag-
urinn við ána að verða öðrum líkur,
nema þeir örfáu dagar, senr menn lenda
í stórveiði eða eitthvað óvenjulegt gerist.
Hinir muni með árunum renna sanian
og minningar um þá verða óljósar. Þetta
kann svo að vera lijá sumum, en nrarga
veiðinrenn þekki ég, senr muna nákvænr-
lega eftir veiðiferðunr, senr þeir hafa
farið fyrir mörgurn árurn, og geta rakið
atburði hvers dags eins og nýskeðir værrr.
Þeir, sem halda veiðidagbók — og það
ættu allir að gera — geta haft margar á-
nægjustundir af að fletta upp í lrenni.
Þar er líka ágæt leið til þess að varðveita
frá gleymsku ýmis atvik, sem annars
kynni að fyrnast yfir. Sjálfur hef ég skrif-
að hjá nrér ýnrislegt úr veiðiferðum mín-
unr, en því miður ekki lraldið samfellda
dagbók. Samt finn ég, að eftir ýmsum
„punktum", senr ég lref hripað í þessa
konrpu, get ég rifjað margt upp, sem ef
til vill væri erfiðara viðfangs, ef ég hefði
ekkert skrifað. T. d. hef ég skrifað hjá
mér þyngd allra laxa, sem ég hef veitt,
lrvar þeir eru veiddir, á lrvaða beitu og
oft eitthvað um veður o. fl. En þegar ég
lít yfir þetta, er eins og það senr ekki
var skrifað, komi líka fram á minninga-
tjaldið fyrirhafnarlaust, og með því móti
get ég „lifað upp“ flestar rrrínar veiði-
ferðir, a. in. k. í öllunr aðalatriðum. Og
nú ætla ég a'ð fletta upp á einunr degi í
safni minninganna, og með aðstoð komp-
unnar vel ég 6. júlí 1949.
Þegar ég lít aftur, finnst nrér ótrúlegt,
að meira en 10 ár séu liðin frá þessunr
degi, svo skýrt er allt enn í Jruga nrínum,
senr þá gerðist.
Þetta var þriðji dagurinn okkar við
Norðurá. Ég vaknaði við það, að þröstur
Veiðimaðurinn
21