Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Qupperneq 33

ViÖ Laxfoss. Þetta er umhverfi, sem mörgum veiðimönnum þykir vœnt nm, og það yíjar sjálfsagt sum-
um itm hjarta, að sjá þessa myncl, þótt hi'ni hafi verið i blaöinu áður.
Lodge nr. 3/0. Ég liafði ekki kastað nema
nokkur köst, þegar þrifið var í fluguna,
og upp úr vatninu hentist smálax, á að
gi/.ka 5—6 pund. Ég hafði þó kastað svo
nálægt staðnum þar sem sá stóri stökk,
að hann hefði getað séð fluguna og tekið
liana, ef þannig hefði legið á honum. Og
enn var ekki loku fyrir það skotið, að
hann kynni að líta við henni.
Sá litli lét illa, stökk og strikaði ósköp-
in öll og lét engan bilbug á sér finna
góða stund. En urn það bil, sem ég fór að
finna á honum þreytumerki, slaknaði
sem snöggvast á línunni og ég taldi víst
að hann væri farinn. Ég byrjaði að
vinda inn á hjólið og ætlaði að athuga
fluguna, en þá var tekið þéttingsfast á
móti. |æja, liann er þá ekki farinn,
sagði ég við sjálfan mig, en í sörnu and-
ránni stökk helmingi stærri lax upp úr
vatninu, og ég fann ekki betur en að
stöng mín og hna væru í meira en lít-
illi snertingu við hann. Datt mér fyrst
í hug að þessi lax hefði einlivern veginn
lent á línunni eða lyft henni upp með
sér um leið og hann stökk. En mér
gafst enginn tími til ályktana um þetta,
því að nú rauk línan út af lijólinu með
helmingi meiri krafti en áður og laxinn
stökk aftur, niðri undir broti. Ég gaf
þá eftir, án þess að mér væri enn orðið
íjóst, hvað gerst hafði. En vatnið var
svo mikið, að ég gat illa eða ekki fylgt
fiskinum eftir, ef hann færi niður af
Veiðimaðurinn
23