Veiðimaðurinn - 01.12.1972, Qupperneq 22

JON HJARTARSON:
Framtíð
SVFR.
Grein þessi var skrifuð áður en aðalfundur Stangaveiði-
félags Reykjavíkur var haldinn, þar sem hætt var við að
bera fram tillögu um að breyta því í hlutafélag. Eigi að
síður er margt svo athyglisvert í greininni, að rétt þykir
að birta hana hér, enda ekki loku fyrir það skotið, að fyrr-
nefndri hugmynd kunni að skjóta upp aftur. Ritstj.
Á forsíðu Vísis, þriðjudaginn 7. nóvem-
ber, er sagt frá því, að lögð hafi verið
fyrir stjórn Stangaveiðifélags Reykjavíkur
tillaga að frumvarpi að lögum um að breyta
Stangaveiðifélaginu úr áhugamannafélagi í
hlutafélag.
í lögum S.V.F.R. segir svo um tilgang
félagsins í fyrstu málsgrein 2. greinar: „Að
gæta hagsmuna félagsmanna og bæta að-
stöðu þeirra til stangaveiða, fyrst og fremst
með því að taka á leigu veiðivötn til afnota
fyrir félagsmenn, eða að taka að sér útleigu
á veiði í umboði veiðieigenda.“ Orðalagið,
„að gæta hagsmuna félagsmanna,“ hefur
alla tíð verið túlkað á þann veg, að veiði-
leyfi beri að selja á kostnaðarverði, og fjöl-
breytni þeirra höfð svo rnikil, að allir fé-
lagsmenn ráði við að kaupa sér dag eða
tvo.
Þetta hefur tekizt frá upphafi. Félagið
hefur tekið á leigu dýr og ódýr veiðivötn,
bætt þau, með ræktun og aðstöðu, og út-
hlutað réttindum til félagsmanna og ann-
arra, án þess að reikna sér umbun fyrir
þjónustu sína.
Nú er þetta að breytast, sem annað í
heimi hér. Eftirspurn eftir veiðiréttindum
hefur vaxið svo hin síðari ár, að það er orð-
inn lúxus að renna fyrir lax. Umskiptin
hafa verið svo skyndileg, að enginn virðist
kunna að bregðast við þeim. Flestir líta
á þróunina sem óumflýjanlega. Margir hafa
þegar lagt árar í bát, snúið sér að annarri
afþreyingaríþrótt. Nokkrir sætta sig við það
lakasta frekar en ekkert. Og enn aðrir ham-
ast við að hafa upp í kostnað.
Við innlendri aukningu eftirspurnar er
ekkert að segja. Henni ber að fagna. Stanga-
veiðiíþróttin var á góðri leið með að verða
almenningseign á íslandi. Vandamálið er
eftirspurn útlendra stangaveiðimanna. Og
við vitum hvers vegna þeir sækja hingað.
Hér er enn það, sem lönd þeirra hafa glat-
að. Frelsi, hreinleiki, víðátta og veiði.
Framboðið hefur brugðizt eðlilega við.
Það hefur hækkað verð sitt. Hlunnindi
Islands hlýða lögmálum frjálsrar verðmynd-
unar. Svo undarlega sem það hljómar, þá
hefur mönnum skotizt yfir þessi sannindi.
Viðbrögð hagsmunahópa hafa því yfirleitt
verið á einn veg. Sumir vilja láta setja ný
lög. Ranna útlendingum að taka ár á leigu,
eða gera út leppa fyrir sig. Skattleggja þá
sérstaklega. Setja upp veiðileyfaúthlutun,
ríkisrekna, o. s. frv. Aðrir hafa rennt sér
í kapphlaupið. Tekið ár á leigu, selt blóma
þeirra úr landi, og íslendingum afganginn.
S.V.F.R. fvllir síðari hópinn og ekki ber að
sakast við stjórn þess, þótt hún grípi til
sömu ráða og aðrir. Ekki er við öðru að bú-
ast af henni, meðan menn almennt misskilja
eðli málsins.
Kaup á veiðiréttindum eru ekki lengur
útvegun heldur atvinna, og starfssvið fé-
laga sem S.V.F.R. hefur ósjálfrátt færzt inn
á viðskiptalegar brautir. Það er orðið sam-
20
VEIÐIMAÐURINN