Veiðimaðurinn - 01.12.1972, Síða 31

Þorvaldur Thoroddsen Patreksfirði:
Þ
eir eru
Þessi litla veiðisaga er eingöngu sögð
vegna þess að í þeirri veiðiferð, sem hér
verður sagt frá, varð ég vitni að því, að
í ánum okkar eru ennþá til mjög stórir lax-
ar.
Síðarihluta dagsins 17. ágúst sl. var ég
að veiðum uppi á Laxhólma í Laxá í Aðal-
hærði með munnhörpuna ypptir öxlum og
segir: „Þetta er allt of háfleygt fyrir mig.
Eg veit bara það, að ef ég á eftir að renna
hinum megin, þá get ég fullvissað ykkur
um, að ekki skal ég líta við neinu minna
en Grímsevjarlöxum.“
Það ríkir þögn. Þeir eru eitthvað hugsi
þessa stundina veiðimennirnir fjórir. En ein-
mitt þannig skulum við yfirgefa þá og
hverfa út í svala haustnóttina. Aðeins smá
dumbrauð rönd í vestri gefur til kynna, að
enn hafi sólin og birtan ekki gefist alveg
upp í baráttunni við nóttina og myrkrið.
Munnhörpuhljómur hevrist innan frá kof-
anum. Sá rauðhærði er farinn að leika ang-
urvært kúrekalag. Tónarnir blandast kvaki
frá einstæðri lóu. Því skyldu ekki fuglamir
geta orðið andvaka, rétt eins og við? Þeir
hafa sínar eigin tilfinningar, já og ef til vill
vonir. Veiðivonir eru ekki nein séreign
veiðimannsins. Allir eiga sínar eigin veiði-
vonir.
dal. Var ég þarna einn því að veiðifélagam-
ir, sem áttu stöngina á móti mér á þessu
veiðisvæði, kusu heldur neðra svæðið, sem
var frá brún Æðarfossa upp að brú í Laxa-
mýrarlandi. Þarna er svo mikil vegalengd
á milli svæða, að okkur fannst ekki hag-
kvæmt að skiftast á um svæði á miðjum
veiðitíma, eins og sumir höfðu gert. Eg
hafði ekki áður komið á þennan stað og var
því fvrst í nokkrum vafa um, hvar vænleg-
ast mundi vera að renna, en fljótlega fékk
ég bendingu um það af miklu traðki á
eystri bakka hólmans. Eftir að hafa gengið
upp eftir bakkanum unz traðkið þraut, fór
ég að huga að því að renna.
Eg byrjaði með flugu og hafði kastað
nokkrum sinnum þegar ég sá stórlax
stökkva nokkru neðar og það svo nálægt
bakkanum, að leikur einn var að ná með
fluguna út á staðinn þar sem hann stökk.
Ég færði mig því neðar og kastaði á stað-
inn þar sem laxinn hafði stokkið, en ekki
leit hann við flugunni. Ég skipti því um
flugu nokkrum sinnum og reyndi ýmsar
stærðir og gerðir, en ekkert dugði. Meðan
ég var með þessar tilraunir sá ég marga
laxa stökkva, bæði á svæðinu, sem ég var að
kasta á og lengra úti í ánni, bæði fyrir of-
an og neðan. Allt var þetta frekar stór lax
og engan smálax sá ég stökkva.
Eftir að hafa þrautreynt fluguna án ár-
angurs, reyndi ég maðk og árangurinn varð
VEIÐIMAÐURINN
29