Veiðimaðurinn - 01.12.1972, Síða 38

JÓN KRISTJÁNSSON fiskifræðingur:
íslenzkir
vatnafiskar.
Við erum lánsamir íslendingar, að hafa
ekki nema 5 tegundir vatnafiska, og hafa
þeir upprunalega allir komið úr sjó eftir
síðustu ísöld. Til samanburðar, þá eru í
Noregi um 30 tegundir í ósöltu vatni, og enn
fleiri tegundir í öðrum löndum Evrópu.
Þessar 5 tegundir okkar eru: hornsíli, áll,
lax, bleikja og urriði.
Sumum kann ef til vill að þykja það öf-
ugmæli hjá mér að segja að við séum lán-
samir að hafa fáar fisktegundir, en það
hefur meðal annars þann kost í för með
sér, að við erum lausir við ýmsa þá fiska,
sem aðrar þjóðir berjast af alefli við að
halda í skefjum, eins og til dæmis aborra
og geddu svo eitthvað sé nefnt. Þessir fisk-
ar keppa við aðra nytsamari, og eru því
óæskilegir frá sjónarmiði mannsins.
Hornsílið er minnst af vatnafiskunum og
verður yfirleitt ekki stærra en 8 sentimetr-
ar og þriggja ára gamalt. Þau eru mjög al-
geng um allt land í ósöltu vatni og sjó,
helzt lónum og fjörupollum. Hornsílið er
eini vatnafiskurinn, sem hrygnir að vorinu
og fer hrygningin fram í maí eða júní.
Hrygningin er að því leyti sérstök, að
hængurinn býr til kúlulaga hreiður úr slý-
þráðum, sem hann límir saman með slími
úr nýrunum og festir síðan við botninn með
því að bera í það sand. Þegar hreiðrið er
fullgert lokkar hængurinn hrygnuna inn í
hreiðrið, þar sem hún gýtur hrognum sín-
um. Að því loknu fer hængurinn inn í
hreiðrið og frjóvgar eggin. Ein hrygna get-
ur gotið í fleiri hreiður, og eins geta fleiri
hrygnur hrygnt í sama hreiðrið.
Að frjóvgun lokinni gætir hængurinn
hreiðursins og ver það ásókn óvina, alveg
þangað til seiðin synda út úr hreiðrinu um
það bil vikugömul. Seiðin verða kynþroska
strax næsta vor. Þótt hornsílið sé litill fisk-
ur, þá er það mjög gráðugt, étur sín eigin
að stangveiddur lax gefur meira í aðra hönd
en netaveiðar. Á þetta vafalaust eftir að
koma betur í ljós á næstu árum.
Stangaveiðifélagið vill stuðla að þessari
þróun, eins og það getur, en meginmarkið
þess er, eins og fyrr hefur verið getið, að
stuðla að því að veita félagsmönnum, sem
nú eru nokkuð á þrettánda hundrað, svo og
öðrum innlendum veiðimönnum, tækifæri
til vaxandi og fjölbreýttari veiði, en til þess,
að svo megi verða, verður stundum að taka
nokkuð stór skref, að sumra dómi. Raun-
verulega er hér þó aðeins um aðlögun að
ríkjandi aðstæðum að ræða.
Góðir rotarymenn. Hér að ofan hef ég
reynt að gefa, í stuttu máli, nokkra mynd
af einstökum þáttum í þróun og starfsemi
Stangaveiðifélags Reykjavíkur. Ég vona, að
þið séuð nú nokkru fróðari um tilgang fé-
lagsins.
36
VEIÐIMAÐURINN