Úrval - 01.02.1952, Síða 14

12
ÚRVAL
um fingurinn og draga til sín
pelann. Þá gerðurn við þrautina
dálítið þyngri. I stað þess að
toga til sín höndina á mér varð
hún að toga í spotta sem bund-
inn var um pelann. Þegar hún
hafði lært það, héldum við pel-
anum fjær henni svo að hún
varð að fikra sig eftir spottan-
um hönd fyrir hönd. Eftir
nokkrar vikur var hún búin að
læra að draga til sín pelann eins
og þegar sjómaður dregur línu.
Þó að Viki vildi helzt láta
bera sig, gat hún gengið á fiór-
um fótum fjögra mánaða. Hún
uppgötvaði líka, að hún gat
klifrað. Einn af fyrstu „leikj-
um“ hennar var að klifra upp
á sófabakið, grípa báðum hönd-
um um höfuðið og renna sér
niður.
Þegar Viki var sex mánaða
var hún mannfælin og hrædd
við flesta hluti. En þegar móð-
ir Keiths kom í heimsókn gerð-
um við allt sem við gátum til
að skemmta henni og Viki, fór-
um með þau í bílferðir og höfð-
um gestaboð næstum á hverju
kvöldi. Við þetta vandist Viki
alveg af mannhræðslunni. Hún
varð æ félagslyndari og nú er
svo komið að hún unir sér aldrei
betur en í hópi fullorðins fólks.
Móðir Keiths fannst í fyrstu
gaman að apabarninu okkar, og
brátt fór henni að þykja inni-
lega vænt um Viki. Ég varð
orðlaus dag einn þegar hún tók
upp stromphúfu Viki, handlék
hana nærgætnislega og sagði:
,,Ég verð að senda Viki litla
hattinn, sem Keith notaði þeg-
ar hann var lítill.“
Brátt uppgötvaði Viki sér til
mikils fögnuðar að hún gat
gengið upprétt.
Hún baðaði út höndunum eins
og barn sem gengur eftir mjó-
um vegg o g kjagaði áfram
brosandi út undir eyru. Við
þetta öðlaðist hún nýtt sjálfs-
traust og vildi nú ekki láta hlut
sinn fyrir neinu dýri. Fyrstu
viðbrögð hennar þegar hún
mætti ketti var að snarstanza
og láta hárin á baki, höfði,
handleggjum og fótum rísa. Við
það sýndist hún öll færast í
aukana. Því næst stóð hún
hægt upp og þandi út brjóstið.
Að síðustu stappaði hún niður
fótunum, baðaði út höndunum
og réðst til atlögu. Það brást
ekki að kötturinn legði á flótta.
Sömu aðferð notaði hún gagn-
vart hundum, en þeir lögðu ekki
alltaf á flótta og þá var Viki
fljót að snúa við blaðinu og
koma hlaupandi til mín.
I hitasvækjunni um miðjan
daginn fórum við inn til að fá
okkur bað. Viki var nú vaxin
upp úr eldhúsvaskinum, og til
þess að venja hana við baðker-
ið fór ég með henni í bað um
þessar mundir. Ég baðaði hana
og þurrkaði henni og lauk síð-
an við að baða mig. En Viki
átti stundum til að gera mér
þann grikk að fara með fötin
mín og jafnvel handklæðin á
tæting, og fyrir kom að hún