Úrval - 01.10.1954, Blaðsíða 11

ÞINGVEIZLURÆÐA
9
Reims — heldur er hún umrædd
fyrir það, sem hún einfaldlega
og eðlilega var, — sem „mærin
af Orleans".
Og sama máli gegnir, ef við
líturn enn hærra, til þeirrar
konu, sem í sögu aldanna hef-
ur haft mesta þýðingu, sem gef-
ið hefur innblástur til flestra
stórra listaverka, hrifið og
hrært sálirnar dýpst og um-
breytt af mestum krafti hugsun
manna og siðum, — þessi kona
er María Guðsmóðir. Vald sitt
hefur hún vegna þess, sem hún
er. Guð skapaði himin og jörð,
Kristur endurleysti mannkynið,
en María Guðsmóðir vann engin
stórvirki nema þetta, að ala
Krist sem aðgerðarlaus þolandi
og gefa alla veru sína Guði
holdi klæddum. Mennirnir vænta
heldur ekki né óska annars af
hennar hendi. Á ferðum mínum
til Suðurlanda hefur mér skilizt,
að heilög María sé á vorum tím-
um einasta himneska veran, sem
miljónir manna elska í raun og
veru. En ég held, að jafnvel
þessar miljónir manna myndu
standa furðu lostnar og jafnvel
reiðast mér, ef ég segði þeim,
að hún hefði gert þýðingarmikla
uppfinningu, leyst erfiðar
stærðfræði þrautir eða stofnsett
og stjórnað með miklum ágæt-
um húsmæðrafélagi í Nazaret.
Nei, hún á einfaldlega að vera
til. Iiimnadrottningin víkkar
verund sína til alls mannkynsins
og yfir alla jörð. Hún tekur sér
ekki fyrir hendur að fljúga til
tunglsins. Hún stendur á tungl-
inu grafkyrr.
Umhverfið hefur langtum
meiri þýðingu fyrir konu en
karlmann, því að það er ekki
fyrir hennar sjónum tilviljun
ein, óháð henni sjálfri. Um-
hverfið er víkkun hennar eigin
persónu. Reynsla mín er sú, að
karlmaður hirðir alls ekki um
umhverfi sitt, ef hann hefur að-
stöðu og frið til að helga sig
starfi, sem honum er hjartfólg-
ið. Umhverfið þurrkast út úr
huga hans. Hann getur setið
innan um óhreinindi og rusl í
kulda og súgi og verið fullkom-
lega hamingjusamur. Plestum
konum er óbærilegt að sitja í
stofu, ef litirnir í henni eru þeim
á móti skapi. Á sama hátt hafa
fötin meiri þýðingu fyrir konur
en karla. Sagt er, að konur
skreyti sig fyrir karlmennina,
eða hver fyrir aðra, en hvorugt
held ég sé alveg rétt. Klæðnaður
konunnar er fyrir hana stækkun
hennar eigin persónu.
Segja má, að handavinnan sé
sérstakt merki eða tákn þessar-
ar afstöðu. Handavinnuskraut
hefur aldrei verið reglulegt verk
eða starfsemi, heldur viðauki
við raunverulega vinnu og starf-
semi kvennanna, — og í vissum
skilningi léttúðarglens. í handa-
vinnunni hafa konur gert marga
fagra muni og sígilda, en raun-
verulegt gildi handavinnunnar
nær lengra, og duglegustu og
mikilhæfustu konur gætu reynd-
ar sem bezt fengizt við sokka-