Úrval - 01.10.1954, Blaðsíða 40

38
ÚKVAL
en hún getur aldrei keppt við
málverkið. Ljósmyndin verður
oft til á augnabliki þegar heppn-
in er ljósmyndaranum sérlega
hliðholl, þó að vakandi athygli
og næmt auga hans ráði auð-
vitað miklu. Persónuleiki ljós-
myndarans á sinn mikla þátt í
verki hans. Og þó, listaverkið,
höggmyndin, málverkið verður
til á allt annan hátt, á bak við
sköpun þess liggur löng og erfið
glíma andans við efnið.
Við skulum því nefna hvert
sínu nafni og rugla sem minnst
saman hugtökum. Látum mál-
arana keppa hvern við annan í
viðleitni sinni til persónulegrar
sköpunar, og látum ljósmynd-
arana keppa hvern við annan.
Það er heiðarlegast og réttast.
Ulf Hárd frá Segerstad er
glöggur og hleypidómalaus lista-
gagnrýnandi. Ég er honum oft
sammála — nema þegar um er
að ræða ljósmyndir, sem ég hef
í sannleika sagt lítinn áhuga á.
Mér kæmi aldrei til hugar að
setja ljósmyndir af listaverkum
í safn mitt af höggmyndum,
málverkum, teikningum og list-
munum.
0-0-0
MIKLIR ÁHUGALJÓSMYNDARAR.
Eftirfarandi saga er höfð eftir Art Buchwald, Parísarfrétta-
ritara New York Herald Tribune um tvo áhugaljósmyndara, sem
sátu i veitingahúsi í París og voru að spjalla saman. Annar var
að segja frá því sem komið hafði fyrir hann um morguninn.
Hann hafði verið á gangi í Boulogneskóginum þegar hann gekk
fram á kerlingarhró, sem lá í hnypri undir strigatusku. Hún var
soltin og klæðlítil og átti hvergi heima. Aðspurð sagði hún alla
hörmungarsögu sína. Hún kvaðst einu sinni hafa verið ung og fög-
ur greifafrú, eftirlæti heldrafólks um alla Evrópu. En svo dundi
ógæfan yfir, hún missti allar eigur sínar, glataði heilsunni og nú
var hún ekki annað en vesælt skar, sem ekkert hafði til að lifa af.
„Aumingja kona,“ sagði sá sem hlustaði á söguna. „Hvað
gafstu henni?"
„Gaf henni — jú, sjáðu til, það var glaða sólskin, eins og þú
veizt,“ sagði sögumaður, „svo ég gaf henni focus/11 á 1/100.“
— Newsweek.