Úrval - 01.10.1954, Blaðsíða 61

ABBÉ PIERRE OG HÚSNÆÐISLEYSINGJARNIR
59
hlaða af pinklum. Gatan fylltist
af bílum og gangstéttin var
þéttskipuð fólki.
Maður tók alla peningana úr
vösum sínum, sex krónur. „Ég
geng heim,“ sagði hann. Kjöt-
kaupmaður kom með 50 pund af
kjöti. Kona skildi eftir pelsinn
sinn. Cirkus nokkur hét Abbé
Pierre 5% af aðgöngumiðasöl-
unni í eitt ár. Hópur verka-
manna í verksmiðju tilkynnti
símleiðis, að þeir ætluðu að
að vinna yfirvinnu í mánuð
og gefa heimilisleysingjunum
launin. Vincent Auriol fyrr-
verandi forseti sendi 50.000
franka (2300 kr ). Iðjuhöldur
bauð tóma verksmiðju sem
skjólshús; annar sendi ávísun á
átta ekrur lands.
Seinna um daginn voru 25
lögregluþjónar önnum kafnir
við að halda uppi röð og reglu í
hálfrar mílu langri biðröð, sem
beið þess að afhenda gjafir sín-
ar. í anddyri gistihússins náði
fatabögglahlaðinn frá gólfi og
upp í loft. Lítil járnbrautarstöð
var opnuð sem önnur móttöku-
stöð.
Sjaldan eða aldrei í sögu
Parísar hafði vaknað jafn rík og
almenn samkennd meðal borgar-
búa. „Það var flóð góðvildar og
samúðar," sagði Abbé Pierre.
I stað 5000 teppa, sem hann
hafði beðið um, bárust 20.000.
Hann hafði beðið um 1000 pör
af skóm og fékk 5000; hann
hafði beðið um 3000 yfirhafnir
og fékk 15000. Pólk sem hann
mætti á götu tróð peningum í
vasa hans. I veitingahúsum
lögðu menn seðla á borðið hjá
honum. Hundruð sjálfboðaliða
söfnuðu mörgum tonnum af
gömlum húsgögnum, teppum og
fötum.
Herinn lét af hendi fleiri
tjöld og lánaði vörubíla til að
safna heimilisleysingjunum
saman. Lögreglan hjálpaði til
við smölunina. Fjórar ónotaðar
neðanjarðarbrautarstöðvar voru
opnaðar og sex opinberar bygg-
ingar, sem venjulega var lokað
klukkan sex, voru nú upplýstar
fram eftir nóttu meðan beddum
og súpukötlum var ekið þangað
inn.
Ekkert af þessu gerðist sam-
kvæmt áætlun. Það atvikaðist
aðeins, eins og margt annað hef-
ur atvikast í lífi Abbé Pierre.
Hann er sonur auðugs vefnað-
arvöruframleioanda í Lyon, og
hét að skírnarnafni Henri-Ant-
oine Groués. Á æskuárum heim-
sótti hann heimili hins heilaga
Prans frá Assisi. „Alla nóttina,"
segir hann, „ráfaði ég um Assisi
með ævisögu hins heilaga Frans
undir hendinni. Þegar birti vissi
ég að ég vildi verða prestur.11
Áður en hann fór í Kapútsína-
klaustur 19 ára gamall, bað
hann föður sinn um arf sinn —
sem var allmikið fé — og gaf
hann fátækum á tveim tímum.
„Frá þeim degi átti ég ekki
neitt,“ segir hann.
Ætlun hans var að gerast trú-
boði í Afríku, en heilsa hans