Úrval - 01.10.1954, Síða 22

20
tJRVAL
að þeir hafa af ýmsum ástæð-
um breytzt og slitnað og sjald-
an eða aldrei fengið tóm til að
ná sér aftur. Vegna þess að
sjúkdómar hafa lamað mót-
stöðuafl þeirra þannig að þeir
geta ekki lifað sama lífi og áð-
ur. Vegna þess að þeir hafa
gripið til eiturnautna til þess
að deyfa þá vanlíðan, sem fyrr-
greindar orsakir hafa valdið. -—
Eiturlyfin valda breytingum í
öllum líkamanum og lama enn
frekar getuna.
Eg skal nú í stuttu máli gera
tilraun til að skýra með dæmum
hvernig allir þessir orsakaþætt-
ir geta gripið hver inn í annan
og skapað misræmi og veikindi.
g^RÚ A er 35 ára gömul,
þriggja barna móðir, það
yngsta 3 ára. Hún leitaði til
mín vegna „taugaveiklunar og
svefnleysis“. Af samtali okkar
varð brátt ljóst hvað það var
sem hún taldi orsök erfiðleik-
anna. Maðurinn hennar hafði
breytzt. Undanfarin tvö ár hafði
hann verið svo „ólíkur sjálfum
sér“, önuglyndur, uppstökkur og
áhugalaus um heimilið. Hann
tók upp á því að vera úti á
kvöldin. Hún hafði lengi grun
um að hann væri sér ótrúr og
nú hefur hún fengið grun sinn
staðfestan. Hún hefur njósnað
um hann og komizt að raun um
að hann skrökvar og er með
undanbrögð. Þegar hún ber
hann sökum, verður hann æfur
og kallar hana öllum illum nöfn-
um. Frú A finnst sér nú allri
lokið, hún hefur misst áhuga
á öllu, vill bara gráta, getur ekki
sofið o.s.frv. Hún lýsir manni
sínum sem ábyrgðarlausum
þorpara, er í engu sé treystandi.
Samt vill hún ekki skilja við
hann.
Frekari athugun leiðir í ljós,
að sambúð hjónanna var ágæt
þangað til yngsta barnið fædd-
ist fyrir þrem árum. Á meðan
frú A hafði það á brjósti, sótti
á hana þrálát þreyta og magn-
leysi, hún lagði af og viður-
kennir að hún hafi verið önug-
lynd og uppstökk og óeðlilega
viðkvæm. Gat ekki fengið sig til
að fara neitt og heldur ekki til
að taka á móti gestum og varð
gripin óttatilfinningu við
minnstu kröfur sem gerðar voru
til hennar. Maðurinn var í
fyrstu góður og tillitssamur, en
svo kom breytingin.
Herra A kemur til viðcals.
Hann er blátt áfram maður,
virðist ekki sérlega óáreiðan-
legur eða þorparalegur, en það
leynir sér ekki, að hann er
drykkfelldur. Hann titrar ögn
og augun eru blóðhlaupin. Hann
segir svo frá: Allt gekk vel
þangað til yngsta barnið fædd-
ist. Meðan konan hafði það á
brjósti gjörbreyttist hún, varð
önuglynd og uppstökk. Heima
sætti hann stöðugt aðfinnslum.
Jafnframt varð konan honum
frákverf kynferðislega. Hún
hafði aldrei verið sérlega „ást-
heit“, en nú keyrði um þverbak.