Úrval - 01.10.1954, Qupperneq 24

22
TJRVAL
piltur, sem alizt hefur upp
við erfið skilyrði. Faðirinn
var drykkfelldur og dreng-
urinn ólst upp við hörku og
ástleysi. Hann var álitinn
vel greindur og sóttist vel
skólanám, en engin tök voru á
að láta hann halda áfram námi
eins og hann sjálfur vildi. Að
loknu námi fór hann til sjós til
að komast að heiman. Hann
er veikgeðja og óframfærinn að
eðlisfari og hefur átt örðugt
með að komast í náin kynni við
aðra.
Sjálfstraust hans hefur
stórlega lamast við aðbúðina í
bernsku. Til þess að geta verið
með félögum sínum, og þó
kannski fyrst og fremst til þess
að komast í kynni við stúlkur,
byrjar hann að drekka. Drykkju-
skapurinn ágerist og það kem-
ur í ljós, að hann er einn þeirra
manna, sem ekki geta hætt þeg-
ar þeir eru byrjaðir. Hann er
vondur við vín og fremur jafn-
vel lögbrot í ölæði. Þeir sem
þekkja hann telja hann of-
drykkjumann, kærulausan ó-
þokka o. fl. Öll afstaða hans til
annarra manna og til samfélags-
ins einkennist af árásarhneigð
og sektarvitund. Það er mikil
skammsýni að halda, að hægt sé
að knýja þennan pilt til þess að
hætta að drekka og lifa heil-
brigðu lífi með því að lesa yfir
honum siðaprédikanir og auka
þannig á sektarvitund hans. —
Enda hefur slík viðleitni engan
árangur borið.
Í7NN EITT DÆMI. Ungfrú D
ú er 45 ára. Hún er vel gefin
og gekk vel í skóla. Að loknu
námi starfaði hún um skeið við
hjúkrun og hún vildi gerast
hjúkrunarkona. En það atvikað-
ist svo, að öll svstkini hennar
fjög'ur giftust á skömmum tíma
og fóru burt af heimilinu. D hef-
ur alla tíð verið feimin og hlé-
dræg og átt erfitt með að kynn-
ast fólki. Hún er nú ein eftir hjá
foreldrum sínum og skömmu
síðar fær móðir hennar hjarta-
sjúkdóm og getur ekki annast
heimilið. Það er talið sjálfsagt
að D, sem er ógift, hætti hjúkr-
unarstörfum og taki að sér
heimilið, enda gerði hún það.
Tíu árum síðar deyr móðir henn-
ar og hún heldur áfram að ann-
ast heimilið fyrir föður sinn.
Allir hrósa henni fyrir myndar-
skap og dugnað. Hún helgar sig
alla heimilinu en verður jafn-
framt einangraðri. Hún kynnist
ungum manni, sem hún verður
ástfangin af og vill kvænast
henni, en hún hefur ekki kjark
til að stíga sporið. Foreldrarnir
yrðu hjálparvana ef hún yfir-
gæfi heimilið. Hún þorir ekki
einu sinni að minnast á þetta
heima. Svo deyr faðir hennar
þegar hún er 44 ára. Ungfrú D,
sem á þessum mörgu árum hef-
ur orðið alltof bundin foreldr-
um sínum, verður gripin mögn-
uðu þunglyndi. í fyrstu er
nógu að sinna eftir lát föður-
ins, en svo koma svstkinin til
að taka sinn hluta af heimilinu.