Bænavikan - 04.11.1972, Síða 22

Meir en formúla
Það er ekki nóg að skrifa formúlu. Það verður að fara með
hana af töflunni og prófa hana í tilraunastofunni. Á líkan hátt
er það með trúarskoðanir þær sem við höfum. Það þarf að sýna
í lífinu. Þær þarf að staðfesta í lífi þeirra, sem segjast trúa
þeim. Þannig eru það forréttindi okkar á þessum síðustu dög-
um að sýna að fyrirheit Guðs eru fyrir okkur í dag. Hinn
síðasti söfnuður er málmbræðslukerið, sem Guð vill nota til
þess að sanna að formúla hans handa fólki til að sigra synd
verkar.
Spádómarnir segja skýrt og greinilega fyrir um það að
þetta mun verða. Fyrir lifandi og virka trú, mun hinn síðasti
söfnuður tengjast Drottni sínum og Meistara æ meir, þar til
hann verður honum líkur. Það er ekki þýðingarlítið að þetta
eigi sér stað á þessum tímum, þegar andlegur áhugi fer dvín-
andi. Þegar allur heimurinn fylgir dýrinu eftir með undrun, og
hið mesta eftirlíkingar tilbeiðslukerfi, sem nokkurn tíma hefur
verið fundið upp, blekkir allan heiminn. Jóhannes, höfundur
Opinberunarbókarinnar, sá þennan hápunkt í leyndardómi guð-
rækninnar. Kristur gerði alla trúaða dýrlega, er þeir stóðu í
gegn hverri árás á trú þeirra. Um þá skrifar hann: „Hér
reynir á þolgæði hinna heilögu — þeir er varðveita boð Guðs
og trúna á Jesúm.“ Opinb. 14, 12.
Sá kraftur sem gerir okkur kleift að njóta slíkrar reynslu
bíður okkar. En við verðum að notfæra okkur farveg trúar-
innar, svo að hann streymi inn í líf okkar.
Þriðjudagurinn 7. nóvember 1972.
MÁTTUR BÆNARINNAR
Eftir H. VOGEL
Bænalíf hins kristna er örugg vísbending um reynslu hans
með Guði. Bænin er nauðsynleg andlegu lífi. Ef sambandið
við himininn, sem bænin veitir, er rofið, getur enginn andlegur
20