Bænavikan - 04.11.1972, Qupperneq 43

Þótt guðsþjónustan sé mikilvæg og hana megi ekki vanrækja,
má þó ekki binda hana við kirkjuna eina. Við þurfum ávallt
að lifa í andrúmslofti bænarinnar. Líf hins trúaða er tilbeiðsla.
Þegar ég kom til Los Angeles í fyrsta sinn, var mér það of-
raun að aka í hinni miklu umferð stórborgarinnar. Stöðvunar-
ljósin þreyttu mig. Það voru mikil umskipti frá því að aka
í sveitahéruðum South Lancaster.
Lausn á þessu vandamáli fann ég við að slaka á og senda
up hljóða bæn til Guðs. Það var undravert, hve vel þetta ráð
dugði mér. Jafnvel í ys og þys stórborgarstrætanna má senda
upp hljóða bæn til Guðs ásamt lofgjörð og þakkargjörð.
Fjölskyldualtarið
Eina af mestu blessunum tilbeiðslunnar er að finna við
fjölskyldualtarið. Frá slíkum stundum á ég mínar beztu
bernskuminningar. Hver getur skilið, að fjölskyldubænin er
svo vanrækt á okkar tíma? „Menn læra að elska Guð í frum-
bernsku við fjölskyldualtarið." 5. Test., bls. 416. í þessari
bænaviku skulum við endurreisa þau fjölskylduölturu, sem
niður hafa brotnað. Fjölskyldubænin opnar leiðina fyrir kærleik
Guðs inn í fjölskylduhringinn.
Hvar sem við tilbiðjum Guð, ætti það ávallt að vera með
það í huga að mæta Guði. Þegar spámaðurinn Jesaja var
staddur í súlnagöngum musterisins, sagði hann: „Ég sá Drott-
in sitjandi á háum og gnæfandi veldisstóli, og slóði skikkju
hans fyllti helgidóminn.“ Jes. 6, 1.
Spámaðurinn þekkti hina fornu helgisiði, sem auðugir voru
að formi, litum og tónum. Tilbiðjendunum var þetta skoðunar-
spil vel kunnugt, samt var það hrífandi — en heldur ekkert
umfram það. En Jesaja hafði gengið með Guði og var því
næmur fyrir andlegum verðmætum. Honum birtust nú skyndi-
lega hin andlegu verðmæti, er voru að baki ytri viðhafnar.
Mikilvæg andleg reynsla er ávallt einstaklingsbundin. Á þessu
hátíðlega augnabliki var Jesaja einn með Guði.
Þegar við mætum Guði, sjáum við djúp okkar eigin áverðug-
leika en öðlumst nýjan skilning á kærleika Guðs. Mikilleiki
Guðs kallar okkur til guðsþjónustu. Þegar allur söfnuðurinn
sameinast í bæn, hreinsast hugarfar einstaklingsins, og smá-
vægilegir agnúar eru gleymdir og fyrirgefnir. Andi Guðs fær
yfirráð. í slíkum félagsskap hlýtur hinn huglausi nýja djörf-
41