Læknaneminn - 01.12.1966, Síða 29

LÆKNANEMINN
£9
hugmyndirnar um „integration“
eru lagðar til grundvallar. Þar
vilja menn samtvinna bókastafs-
og spítalanám, grundvallarvísindi
og hagnýta læknisfræði sem unnt
er. Ég hefði ef til vill kosið, að
engilsaxneskra viðhorfa gætti jafn-
vel meir í áætlun okkar en raun
ber vitni. En kerfið er ekki bind-
andi, þetta er einungis tilraun.
Síðar verður því breytt, eftir því
sem reynsla leiðir í ljós. Annars
vildi ég gjarnan spyrja yður um
álit læknastúdenta á fyrirhuguðum
breytingum.
Þeir munu mjög hlynntir i lang-
flestum atriöum en það er eins og
allt nýtt, ef það er nógu vel prent-
að og á nógu góðan pappír, þá
verður það mjög flott i uppsetn-
ingu, og meira að segja núgild-
andi kerfi yrði flott á pappírnum.
Ég leyfi mér að efast um, að
hægt væri að láta það líta vel út,
hversu sem vandað væri til papp-
írsins.
Hvað um ákademiskt frelsi?
Ég er svo sannarlega fylgjandi
akademisku frelsi, svo fremi það
þýði ekki frelsi til að slá slöku við.
Akademiskt frelsi er fólgið í
frelsi frá kennslubóka- dogmatik,
frelsi til að leita að kjarna vís-
indalegrar hugsunar í frumheim-
ildum þ. e. tímaritsgreinum, að-
stæðum til þess fyrir stúdenta að
vinna sjálfir tilraunavinnu og til-
einka sér aðferðir. Þetta eitt get-
ur veitt ykkur skilning og vald á
greininni. Þetta útheimtir hér við
læknadeildina rýmkun námstíma
en fyrst og fremst margföldun
kennslukrafta og bætta aðstöðu
til rannsókna og verklegrar
kennslu í öllum greinum læknis-
fræðinnar.
Verkleg kennsla og umræðu-
fundir, þar sem kennarar og
stúdentar vinna saman að tilraun-
um og ræða á eftir, gagnrýna hver-
ir aðra, er hið eina sem getur
skapað það samband milli kenn-
ara og nemanda, sem að minni
hyggju gerir kennsluna virkilega
árangursríka. Þetta er hægt að
gera nú þegar. Verkleg kennsla
hefzt í þessari viku — raunar að-
stoðarkennaralaust. *) Umræðu-
fundir eru þegar hafnir, og hef ég
haft mikla ánægju af þeim og
þeim kynnum, sem ég hef þannig
haft af stúdentum mínum.
Að mínu viti er það meginat-
riði, að við sérhverja stofnun, sem
veitir hagnýta menntun, t. d. í
læknisfræði eða þá í verkfræði og
mörgum fleiri greinum, séu jafn-
framt stundaðar grundvallarrann-
sóknir. Þetta er ekki einasta menn-
ingarkrafa, um fræðilegan skiln-
ing starfandi manna á hverju því,
sem þeir taka sér fyrir hendur og
aðferðum, sem þeir beita, heldur
líka hagnýtt atriði. Og eining
fræðilegrar og hagnýtrar kennslu
í læknisfræði, sem ég legg svo
mikla áherzlu á, kemst þá fyrst
vel í kring, þegar rannsókna
og kannsluaðstaða er fáanleg í
sjálfu skólasjúkrahúsinu. Þetta
leyfir stóraukna nýtingu hús-
rýmis, tækja og manna. — Hugs-
ið ykkur klíniska læknisfræði
kennda af mönnum, sem árum
*) Daginn áður en blaðið fór í prent-
un leit fréttamaðurinn við hjá próf. J.
Var þá rétt hafin fyrsta verkleg- æfing
I lífeðlisfræði I þar til ætluðum húsa-
kynnum í norðurkjallara Háskólans.
Prófessorinn var umkringdur stórum
hóp myndarlegTa I. hl. stúdenta. Nag-
grís var etersvæfður, gerð tracheotomia
til artificial öndunar, og gerðar tilraun-
ir með ýmis lyf in situ, og að lokum
voru eintsök líffæri fjarlægð s. s.
diaphragma ásamt með n. phrenicus og
tilraunir gerðar in vitro. Svipurinn á
andlitl stúdentanna gaf tilefni til bjart-
sýni.