Læknaneminn - 01.12.1966, Page 41

LÆKNANEMINN

Islendingar hafa verið einhuga um
endurheimt handritanna. Þyrfti enginn
að hafa áhyggjur af íslenzku þjóðerni,
væru þeir jafn samtaka um að hlúa
að og herða vaxtarbrodd bókmennta
sinna og lista, koma skólamálum sín-
um í fullkomnara horf, gefa út ritverk
þau, sem ófáanleg hafa verið um ára-
bil.
Jón Helgason hefur ekki verið mælsk-
ur í handritamálinu, en kannski hefur
hann samt „í fáeinum línum á gulnuðu
blaði“ fært hinum „gamla manni í
jörðu“ hlýrri kveðju en flestir aðrir:
.. mér fannst sem ættir þú arfinn þinn
undir trúnaði mínum ..
Sá arfur leggur okkur „dýrmætan
þunga“ á herðar. Þótt gagnsemin af
endurheimt handritanna kunni að vera
meiri en leikmenn fái metið, held ég
samt, að þann þunga, sem skáldið tal-
ar um, berum við eða fleygjum jafnt
fyrir því, hvar skinnbækurnar liggja.
Arfur genginna og ókominna kynslóða
verður hvorki borinn fyrir okkur af
rýnandi grúskurum né varðveittur í
eldföstum skápum.
GLÆSILEG LÍFFÆHAFRÆÐI
Anatomy of the Human Body.
Höf.: Hamilton, Lockhardt, Fyve.
2. útg.: Faber & Faber, 1965.
Bók þessi er mjög vönduð að allri
gerð. Lengd er í hóf stillt (674 bls.).
Texti er skýr og víða er reynt að
tengja efnið klinikinni. Kaflinn um
taugakerfið mun þó vera aðalskart
bókarinnar. Skýringarmyndir af mið-
taugakerfi eru afburðasnjallar og text-
inn ágætur. Þar sem farið er í taug-
arnar er vísað með örvum beint úr
textanum inn á myndir, nemendum til
mikils hagræðis. Hlýtur sú uppsetning
að hafa verið mikið vandaverk. Aðrir
kaflar eru einnig vel myndaskreyttir,
en uppsetning þar með „gamla laginu".
Það er með Gray og Tissues eins og
Franco og Salazar, að einhvern tíma
verða dagar þeirra allir. Fer það senni-
lega mest eftir nemendum sjálfum. Of-
angreind bók ætti að geta komið sterk-
lega til greina, þegar svipazt verður
um eftir arftaka doðrantsins. Að
visu vantar í hana fósturfræði og
vefjafræði, en það mætti bæta upp
með hinni ágætu embryologiu eftir
Hamiiton, Boyd, Mossmann, sem er í
sama gæðaflokki, og svo einhverri góðri
histologiu, t.d. eftir Bloom, Fawcett,
sem er þó í það stærsta.
GAMALL KUNNINGI
The Principles and Practice of
Medicine.
Höf.: Stanley Davidson.
7. útg.: Livingstone, 1964.
8. útgáfa þessarar bókar hlýtur nú
að vera nýkomin eða rétt ókomin, því
að hún hefur jafnan verið endurbætt á
tveggja ára fresti. Davidson þarf ekki
á miklu lofi að halda hér. Bókin er
flestum læknanemum að góðu kunn,
enda miðuð við þarfir þeirra, afar skil-
merkileg, biessunarlega laus við
„empirical and speculative deadwood".
Hún er þó alls ekki í yfirborðslegum
upptalningastíl. Bretar telja Davidson
fullnægjandi lesningu fyrir lokapróf í
lyflæknisfræði, en að sögn taka þeir
ótvíræðum svipbrigðum, er þeir frétta
af Cecilslestri íslenzkra læknanema.
HANDBÓK
To-Day’s Drugs
from the British Medical Journal.
TJtg.: British Medical Association,
1964.
Stutt og læsileg flokkun margra
helztu nútímalyfja. Á sennilega eftir að
verða kærkomin handbók. Alveg sér-
stök þörf er á slfkum bókum, meðan
námið í lyfjafræðinni er slitið úr
tengslum við klinik og því gangslítið
eins og nú er.
Magnús Skúlason.
Moral deficiency
. . In fact a large number of successful men of affairs owe their
success to lack of morals ..
(Forensic Medicine).