Læknaneminn - 01.11.1967, Qupperneq 20

20
LÆKNANEMINN
Frá ritstjórn
Þetta er fyrsta blað nýrrar ritstjórnar. Læknanemar þakka frá-
farandi ritstjórn gott starf. Okkur finnst vegur blaðsins hafa vaxið
mjög á síðast liðnum árum. Þessi ritstjórn vonar, að blaðið megi áfram
verða jafn gott. Hlutverk þess er margþætt. Það er æfingaritvöllur
læknanema. Það á að birta fjölbreyttar greinar við hæfi þeirra, bæði
fræðilegar og félagslegar. Höfuðbaráttumál blaðsins hefur lengi verið
bætt námstilhögun í læknadeild og mun svo verða enn. En lækna-
nemar telja sig hafa fleira að berjast fyrir. Þeir vilja berjast fyrir
bættri skipan heilbrigðismála, bæði hvað snertir afskipti hins opinbera
og þjónustu lækna.
#
Ábyrgð er stórt hugtak. Það þykir mikill viðburður í lífi ungs
manns, þegar hann verður einn ábyrgur allra gerða sinna. Við ýmis
störf hvílir mikil ábyrgð á mönnum, sem eiga að leysa þau af hendi.
Við læknanemar erum að búa okkur undir að vera ábyrgir fyrir lífi
eða dauða annarra. Vanþekking getur valdið dauða eða ævilöngum
örkumlum sjúklinga okkar. Tilhugsun um það ætti að vera okkur ærin
hvatning til að afla okkur sem mestrar þekkingar og viðhalda henni
sem bezt. Nú er það svo, að þótt læknir geri mistök í starfi sínu, með
fyrrgreindum afleiðingum, eru litlar likur á, að það berist öðrum en
læknum til eyma, vegna sérstakra fyrirmæla í siðareglum þeirra. Þetta
gefur e.t.v. falskt öryggi, en þetta leggur einnig þyngri ábyrgð á herð-
ar læknasamtakanna. Þau hafa náð hagstæðari launasamningum en
nokkur önnur launaþegasamtök í þessu landi. Krafa fólksins hlýtur
því að vera, að staðallinn (standardinn) sé góður og alvarleg mistök
leyfist ekki. Þetta er réttmæt krafa, sem samtök lækna verða að upp-
fylla. Læknanemar verða að stefna að því að geta mætt þessari kröfu
fólksins með betri menntun. Við erum ekki einir ábyrgir fyrir því,
hvernig til tekst með menntun okkar. Þjóðin hefur lagt þá miklu
ábyrgð á herðar kennara okkar að sjá um, að menntun okkar verði
sem bezt. En það verða ekki þeir, sem bera ábyrgð á lífi og limum
þess fólks, sem okkur ber að sjá um. Við hljótum því að krefjast
þess, að þeir sofni aldrei á verðinum og staðni aldrei í úreltum
kennsluaðferðum.
K. T. R.