Læknaneminn - 01.11.1967, Blaðsíða 29

LÆKNANEMINN
29
strax mjög óþægileg staðreynd, að
þeir skyldu ekki talast við og
forðast hverjir aðra. Þetta var þó
aðallega á annan veginn, því að
ísraelsmenn heilsuðu nágrönnum
sínum fagnandi á hverjum morgni,
en hinir létu sem þeir hvorki sæju
né heyrðu. Ástæðan er sú, að hefði
það frétzt til Líbanon, að lækna-
nemar þessir hefðu samskipti við
óvininn, þá ættu þeir vísa fang-
elsisvist, er þeir kæmu aftur heim.
Allir þessir menn voru einkar við-
kunnanlegir, og verkaði þessi óvin-
átta enn óþægilegar á mann þess
vegna. Mjög fróðlegt var að kynn-
ast sjónarmiðum beggja aðila, og
voru þeir ólatir við að ræða vanda-
málin fyrir botni Miðjarðarhafs.
Einn þeirra félaga frá Líbanon,
sem hefur unnið mjög gott starf
fyrir IFMSA, langaði til að verða
varaforseti samtakanna. Israels-
menn gerðu framboð hans ógilt
með því að benda réttilega á, að
hann gæti ekkert samband haft
við ísrael (það varðar við lög í
Líbanon), og bryti framboðið
þannig í bága við stofnskrá sam-
takanna.
Annars fór þingið mjög vel
fram, og ríkti þar einhugur um að
efla samtökin. Þarna ríkti ósvik-
inn alþjóðlegur andi, og var mjög
skemmtilegt hvernig læknanemar
frá flestum heimshornum sátu og
glímdu við sameiginleg vandamál.
I lok þingsins voru kosnir
embættismenn, og ætla ég aðeins
að nefna forseta og varaforesta.
Forseti IFMSA var kjörinn Róbert
Steffen frá Sviss, en hann hefur
starfað fyrir samtökin í mörg ár.
Varaforseti var kosinn Bernard
Bros frá Frakklandi, en hann hef-
ur unnið það þrekvirki að sameina
alla franska læknanema í eitt fé-
lag.
Það erfiðasta við þessa þingsetu
mína var að vera einsamall og að
hafa ekki verið á IFMSA-þingi áð-
ur. Ef við ætlum að verða virkari
þátttakendur í starfi IFMSA og
hafa meira gagn af aðild okkar,
verðum við í framtíðinni að senda
tvo fulltrúa á þessi aðalþing, og
hafi þá annar fulltrúinn setið slíkt
þing áður.
Framtíö oklcar í IFSMA.
Við höfum nú verið meðlimir í
IFMSA í 10 ár. Stúdentaskiptin
voru það, sem upphaflega vakti
áhuga íslenzkra læknanema á
samtökunum. Stúdentaskiptin eru
það eina, sem við höfum tekið
virkan þátt í, og er það miður, þó
að fámenni og fjarlægð hái okk-
ur að sjálfsögðu. Islenzkir lækna-
nemar sýndu stúdentaskiptunum
furðulega lítinn áhuga á þessu ári,
en ekki trúi ég öðru en, að það
breytist fljótt aftur. Hugmyndin
að þessum skiptum stúdenta milli
landa er mjög snjöll, og gagnið af
þessum skiptum er að mínu áliti
ómetanlegt. Gagnið er ekki fyrst
og fremst það að læra óskaplega
mikið í læknisfræði, heldur einnig
að kynnast fólki og starfsháttum
í öðrum löndum, en það er alltaf
mjög menntandi. Þess má geta
hér, að nú hafa opnazt mövuleikar
á stúdentaskiptum við Bandaríkin,
og er það athyglisverð nýjung.
Sem sagt, stúdentaskiptin ein eru
næg forsenda fyrir því, að við sé-
um áfram í IFMSA.
Fyrir hvern þann, sem hefur
áhuga og tíma afgangs, eru næg
verkefni innan IFMSA, sem bíða
úrlausnar. Vafalaust yrði það til
mikils gagns fyrir okkur, ef við
gætum tekið að okkur einhver
verkefni. Við gætum t. d. byriað
á því að taka sæti í framkvæmda-
ráðinu án þess að hafa ákveðið
verkefni (E B member without