Læknaneminn - 01.11.1967, Qupperneq 49

LÆKNANEMINN
1,5
2 nýir prófessorar.
Hinn 1. júlí s.l. voru 2 dósentar við
læknadeild hækkaðir í tign og skipaðir
prófessorar. Það voru yfirlæknarnir
Pétur H. J. Jakobsson, nú einnig próf.
í kvensjúkdónra- og yfirsetufræðum, og
Gísli Fr. Petersen, nú prófessor í rönt-
genfræðum. Læknanemar óska þeim til
hamingju með stöðurnar.
Nýbakaður doktor í læknisfræði.
Einn af kennurum okkar við lækna-
deild, Þorkell Jóhannesson, varði nýlega
doktorsritgerð við Kaupmannahafnar-
háskóla. Fjallaði ritgerðin um áhrif
kodeins og morfíns á rottur. Meðal and-
mælenda var Knud O. Möller, prófessor,
höfundur þeirrar lyfjafræðibókar, sem
kennd hefur verið við deildina í óra-
tíma. Andmælendur luku miklu lofsorði
á ritgerðina, og vörnin sjálf tókst í alla
staði mjög vel, svo Þorkell hlaut tign-
ina dr. med. Læknanemar óska honum
innilega til hamingju.
Þjófnaður.
Þunglega horfir nú með kóksölu
læknanema á Landsspítalanum, en þá
iðju hafa þeir stundað þar í nokkur
ár við miklar vinsældir allra. 1 önd-
verðum októbermánuði var kóksjóðn-
um rænt, en hann var geymdur í lok-
uðu umslagi á lesstofu. Þetta voru um
1500 kr., og átti að nota fé þetta til að
greiða næstu sendingu þessa góða
drykks. Þetta er ekki í fyrsta sinn,
sem óheiðarleika gætir í sambandi við
þessi viðskipti, svo liklega gefast menn
nú upp á þessari sölu, og er það miður.
Lesstofur.
1 sumar hafa orðið allmiklar breyting-
ar á lestrarrými stúdenta. Gagngerar
endurbætur hafa verið gerðar á herbergi
því inn af bókasafni Háskólans, sem
læknanemar I mið- og síðasta hluta
hafa haft til afnota. Smíðaðir hafa verið
nýir básar og eru þeir nú nokkru fleiri
en áður. Hins vegar fá læknanemar að-
eins fáa bása til notkunar, en hinir
munu ætlaðir ritgerðasmiðum í norræn-
um fræðum. Læknanemar verða því
ekki lengur alls ráðandi á þessum stað
og geta tæplega leyft sér að ræða jafn
fjörlega saman og áður.
Á Landsspítala hefur setustofu lækna-
nema verið umbreytt í lesstofu, og er
þar lestrarrými fyrir stúdenta. Þetta
er mjög ánægjulegt, þar sem lesrými
voru orðin alltof fá, og má enn gera
betur, ef duga skal. Sá galli fylgir þó
gjöf Njarðar, að nú verða læknanemar
að tefla og spjalla saman við borð eitt
framan við lyfturnar í nýrri hluta
spítalans. Þessi staður er fremur óvist-
legur og deyfir e.t.v. nær sjúklegan
áhuga læknanema á skákíþrótt og held-
ur þeim betur að lestri. Hvað um það,
læknanemar vona, að stjórn spítalans
sjái þeim brátt fyrir nýrri setustofu.