Læknaneminn - 01.04.1986, Qupperneq 12

Mynd 5. Á efri hluta þessarar mvndar eru sýndar hrifspennur í leiðslukerfi h.jartans með hvfldarafskautun (díastóliskri af-
skautun). Neðri hluti myndarinnar sýnir þær leiðnibreytingar sem verða samtímis. Leiðni (g), sem sýnd er, svarar til straums
(I) með sömu merkingu í Töflu I.
breytingin frá hvíldarspennu og að
toppi hrifspennu 2-4 ms og mesti
hraði afskautunar er oftast á bilinu
200 til 500 V/s.
Áður var sagt að ekki sé unnt að
mæla Na-strauminn við venjulega
spennuþvingun og stafar það m.a. af
því að frumuhimnan verkar sem þétt-
ir (þunn einangrandi himna á milli
tveggja leiðara). Vegna þess hve
frumuhimnan er þunn er rými þessa
þéttis mikið eða um 1 míkró F/cnr
sem síðan u.þ.b. tífaldast vegnaT-tu-
buli og annarra fellinga í frumuhimn-
unni. Við spennuþvingun þarf fyrst
að senda straum til að fylla þennan
þétti og sá straumur rennur saman við
Na-strauminn að hluta til.
Verði afskautun (t.d. hrifspenna) í
einni frumu, þá hefur sú afskautun
viss áhrif í allar áttir (elektrótón
leiðni) sem minnka hratt eftir því sem
lengra dregur. Útbreiösla erlingar
(leiðsla) byggist á því að á undan
hrifspennunni gengur bylgja afskaut-
unar sem í vissri fjarlægð nær því
marki að koma af stað Na-straumi og
þar með nýrri hrifspennu. Þannig eru
Na-straumur, afskautunarhraði og
leiðsluhraði nátengdir hver öðrum.
í SA-hnút og AV-hnút er það ekki
eingöngu Na-straumur sem veldur af-
skautun heldur skiptir Ca-straumur
þar höfuðmáli.
Ca-straumurinn er mun lengur að
tara í gang en Na-straumurinn og
þess vegna er afskautunarhraði í
þessum frumum miklu minni en ann-
ars staðar í hjartanu og sömuleiðis
leiðsluhraði.
Ca-straumur og samdráttur
Fljótlega eftir að farið var að rann-
saka strauma í hjartafrumum fannst
10
I.ÆKNANEMINN yi9«5- '/i9»6-38.-39. árg.