Læknaneminn - 01.10.1989, Blaðsíða 63

Krabbameinsl kn
H — og kynsj kd
Taugal kningar
Orku— og endurh
HNE—1 kningar
Augnl kningar
Geislal kningar
B klunarskur 1
Meinafr i
Ge 1 kningar
Kvenl kningar
Sv fingal kning
Barnal kningar
Heimilisl kning
Skur 1 kningar
Lyfl kningar
Karlar
Mynd 2. Læknar með sérfræðileyfi eftir sérgreinum og kynjum.
við þær breytingar sem hafa átt sér stað varðandi
kynjamun og aðrar þjóðfélagsbreytingar undanfarinna
ára. Það er engin launung að þess hefur ekki verið gætt
nægjanlega að taka mið af fjölgun kvenna innan
læknanemastéttar og meðal unglækna og þar af leiðandi
hafa konur í stéttinni ekki náð ítökum í samræmi við
tjölda eins og tíðkast ínágrannalöndum okkar. Aberandi
er, að viðhorf og hagsmunirkarla innan stéttarinnareru
nær ails ráðandi. Má t.d. nefna, að sjúkrahúsin í
landinu og læknafélögin hafa ekki beitt sér fyrir því að
draga úr vinnuálagi nýútskrifaðra læknakandídata eða
aðstoðarlækna meðal kvenna úr læknastétt sé þess
óskað. Þeir sem stjórna ferðinni virðast ekki skilja að
það er mjög erfitt að vera á bundnum spítalavöktum
svo sólarhringum skipti með t.d. barn á brjósti. Fyrir
nær 20 árum þegar ég var í sérnámi í Bandaríkjunum
voru sjúkrahús þar óðum að taka tillit til þessarar
fjölgunar meðal kvenlæknanema og Iækna sem áttu
ungböm og þeim var víða boðin hlutastörf og tekið
fyllsta tillit til aðstæðna þeirra, bæði á almennum
sjúkrahúsum og háskólasjúkrahúsum meðan á menntun
þeirra stóð. Þetta ásamt svo mörgu öðru er nánast
óplægður akur hér á landi og er því fyllilega tímabært
að vinna að auknum breytingum á þessu sviði fyrir
framtíðina, bæði meðal læknanema og unglækna. I
Danmörku er t.d. búið að fella niður sólarhringsvaktir
aðstoðarlækna og taka upp 8 klst. vaktir, m.a. vegna
umræðunnar um þessi mál.
Okkur er öllum ljóst, sem þekkja til málsins, að
stefna þarf að ýmsum breytingum á högum kvenna í
læknastétthér á landi. Stefna þarf að þvíað setja konur
í læknastétt í nefndarstörf í auknum mæli, bæði innan
Félags læknanema og í læknafélögum í landinu. Efla
þarf rannsóknarvinnu, sem konur í læknastétt standa
fyrir og sömuleiðis á þátttöku þeirra í bóka- og
greinaskrifum. Hvetja þarf konur í læknastétt til að
taka meiri þátt í fundum og láta oftar frá sér heyra, gera
athugasemdir og stuðla að því að fleiri konum sé boðið
að verafrummælandur á ráðstefnum og eiga frumkvæði
að því að taka þátt í umræðum. Það einkenniroft konur
í læknastétt að þær sitja aftarlega á fundum en hvetja
þarf þær til að sitja framarlega og taka til máls á fundum
og leggja áherslu á hið tvöfalda hlutverk sitt, þ.e.a.s. að
vera kona og vera læknir. Konur í læknastétt þurfa að
vilja og hafa áhuga á að taka þátt í stjómunarstörfum í
faginu. Það eru t.d. allt of fáar konur sem hafa ákveðið
takmark í starfi sínu og festast þær þar af Ieiðandi allt
of lengi í sama starfi sem stuðlar að þ v í að konur fá ekki
eða síður yfirlæknastöður, þrátt fyrir sambærilega
hæfileikaogþekkinguogkarlarístéttinni. Þaðeinkennir
gjaman konur í læknastétt á fundum að þær eru rólegar
og þögular og taka ekki virkan þátt í umræðum eins og
er t.d. áberandi meðal karla í stéttinni.
Það tekur yfirleitt mun lengri tíma hér á landi
LÆKNANEMINN 1-^1989-42. árg.
61