Læknaneminn - 01.04.1990, Síða 76

sveitunum. Framanaf spiluðu félagarnir
harmonikkutónlist en þegar síga tók á kvöldið og
fjörið stigmagnaðist spiluðu þeir dægurlögin og
auðvitað Elvis. Ekki var þeim t'élögum gefið að
syngja vel og hafði þeim þráfaldlega verið vísað á
dyr á raddprufum héraðskórsins - en þeir voru engu
að síður mjög áhugasamir söngmenn. Þegar líða tók
á skemmtanirnar í Félagsheimilinu sungu þeir iðu-
lega með lögunum og gleymdu sér gersamlega þegar
Elvis var á fóninum. Var þá sem þeir liðu um í
annarri veröld og óstjórnleg sælukennd spratt upp í
sálinni. Heimasætunum á Hvoli þótti mikið til
Bartabræðra koma. Þeir voru einfaldlega stórkost-
legir þarsem þeir stóðu uppá sviðinu baðaðir rauðum
og grænum ljósum. íklæddir bleikum skyrtum með
rauðum stjörnum, í grænum terlínbuxum, á háhæluð-
um skóm, svörtum og hvítum. Þessi tilbeiðsla
heimasætanna endaði með því að Bói kynntist Blúsu
á réttarballinu fyrir tíu árum (og þótt hún væri ávallt
mjúk og hlý náði Bói aldrei að venjast nafninu).
Blúsa var klædd í fjólubláa silkiblússu, bar stóra
perlufesti og hafði eldrauðan varalit. Hún hljóp uppá
sviðið og rak Bóa þennan líka svakalega rembingskoss.
Var sem eldur hlypi í æðar hans og eftir ballið leiddust
þau um þorpið, enduðu fyrir framan Kaupfélagið hvar
hann tók á sig rögg, kyssti hana og læddi vinstri
höndinni inn fyrir blússuna. Hún var þybbnari en
hann hafði áætlað en hún reyndist einnig góð eiginkona
og ól honum fimm börn í fyllingu tímans.
Loftur er að skála við Línu og Jómund þegar
hann kemur auga á Sólu. Hjarta hans stöðvast og
hann er sem numinn brott úr þessum heimi. Afródíta
hefur gert Sólu enn fegurri en venjulega, augun
græn hafa aldrei dýpri verið en nú í kvöld, bjarma
slær á ljósa lokkana og bros hennar ærir menn. Loftur
gengur yfir salinn til hennar í leiðslu, hann heyrir
engin hljóð, sér ekkert nema hana eina og það er
einsog tíminn hafi stöðvast. Hann leikur sér með
augunum að vörum hennar, nefi, kinnum og eyrum,
hún brosir pínulítið útí annað og það er svo sætt, hann
hallar sér að henni og leitast við að kyssa hálsinn, hún
færist undan, en varir hans ná þó nöktum barminum
og honum finnst sem hann renni saman við hana
leysist upp hann er nær öngviti...
Sóla varð hálfhrædd við þennan svefngengil, en
svo kallaði hún Loft jafnan síðan. En hún brosti
dálítið útí annað þegar hún sá Arngrím nálgast einsog
vígahnött. Hvernig átti Loftur að vita að Sóla ætti sér
verndara?
Arngrímur Krumla vann á stærsta vegheflinum í
sýslunni. Hann var iðulega við störf fram í sveitum,
en heimsótti Sólu, sem hann elskaði útaf lífinu,
reglulega. Undantekningalaust kom Krumlan (en það
var hann jafnan nefndur af þorpsbúum) á böllin. Þar
hafði hann ærinn starfa við að halda allskyns hyski
frá Sólu og flestir ólofaðir sveitungar báru einhver
merki eftir Krumluna. Arngrímur Krumla hafði lausa
augntönn hægra megin í efri góm. Fyrir slagsmál var
hann vanur að taka út tönnina og setja í litla rauða
öskju sem bar upphafsstafi hans á lokinu. En í kvöld
fannst honum ekki taka því.
Loftur var nýbyrjaður að fara með ódauðlegt
ástarljóð til Sólu þegar hann fann að gripið var í
jakkann.
Það blanda allir landa...og Lína og Jómundur
dansa undir Ijúfum tónum diskóteksins en Bói og Jói
syngja með. Jómundur er orðinn drukkinn en þá vill
hann ávallt dansa. Er sem svört ský eymdarinnar
hverfi sporlaust undir sól Bakkusar, hann tekur að
brosa og jafnvel syngja.
Óvígur her pönkara hefur safnast saman fyrir
framan sviðið og ber fram kröfu um breyttan
tónlistarstíl, hótar annars að henda diskótekinu útúr
húsinu, tækjum og mönnum. Bói og Jói eru orðnir
uggandi og aðkrepptir, reyna að bjarga sér úr klíp-
unni með því að spila MoneyMoneyMoney með
ABBA.
Einsog hvirfilbylur í heitum löndum grípur
um stór eikartré, rífur þau upp með róturn, hendir
þeim hátt uppí himininn, lætur þau nötra og brotna og
lenda síðan á fjarlægum völlum, þannig lék Arngrím-
ur Krumla söguhetjuna Loft þetta sumarkvöld á
dansleik diskóteksins Bakkabræðra. Loftur sveif um
sali Félagsheimilisins, en þau Lína, Jómundur og
Bibba, horfðu á með skelfingu í andlitinu. Um leið
og Loftur brotlenti á dansgólfinu var tækjabúnaði
diskóteksins varpað á gólfið fyrir framan sviðið,
þarsem hann splúndraðist. Pönkararnir voru að lumbra
á Bóa og Jóa uppá sviðinu.
Um nóttina var eldur lagður að græna Trabbanum.
Loftur liggur uppí rúminu. Honum finnst
sem augnlokin séu frosin aftur, að hendurnar séu
stirnaðar meðfram líkamanum, að loftið inniberi enga
74
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.