Læknaneminn - 01.04.2002, Qupperneq 3

V

Ö’S'
félagar!
Draumurinn er orðinn að veruleika. Læknaneminn er kominn út, á pappír.
Mér finnst frábært að vera læknanemi og vonandi eru allir læknanemar ánægðir með námsval sitt og hlakka til
að takast á við starfið að loknu námi.
Umræðan um samdrátt í þjóðfélaginu hefur varla farið framhjá neinum. Fyrirtæki og stofnanir draga saman
seglin og segja upp fólki. Við læknanemar þurfum ekki að hafa miklar áhyggjur af því, jafnvel þótt ráðninga-
bann standi yfir á spítölunum til að draga úr launakostnaði og reyna að rétta af fjárhag spítalanna. Það vantar
svo marga aðstoðarlækna að fyrir okkur er meira en næg vinna. Þess vegna verðum við að gæta þess að verða
ekki þjóðnýtt. Inni í umræðunni núna er til dæmis að lengja kandídatsárið vegna skorts á aðstoðarlæknum
hversu rökrétt sem það kann að virðast. Árið verður 15 mánuðir, kandídatseinaogeinnfjórðiárið! Þetta er að
sjálfsögðu hagkvæmt fyrir spítalann því við erum ódýrt vinnuafl. Grunnlaunalægsta háskólastétt spítalans
miðað við lengd menntunar.
Læknanámið er fjölbreytt og yfirleitt mjög skemmtilegt og þeir sem hafa kynnst hinum ýmsu störfum heil-
brigðiskerfisins sjá að þetta er gefandi starf. Spakur maður sagði:
Þegar þú byrjar á einhverju hafðu þá ekki áhyggjur af peningaleysi. Fjárþurrð er blessun, ekki bölvun. Ekk-
ert örvar skapandi hugsun jafn mikið.
Það er líka sagt að það sé sælla að gefa en þiggja en við þurfum samt viðurkenningu á því að við sinnum
krefjandi ábyrgðarstarfi sem greiða á fyrir í samræmi við það. Það er margs að gæta og full ástæða til að vera á
verði í hagsmunamálunum. Við bindum því miklar vonir við samninganefndina okkar og óskum henni góðs
gengis í baráttunni.
Njótið vel lesturs þessa langþráða blaðs.
Fyrir hönd ritstjórnar.
Kristbjörg Sveinsdóttir
1