Læknaneminn - 01.04.2002, Qupperneq 10

Að sitja beggja megin borðsins
- Reynslusaga læknanema
Þetta á ekki
aö verða eins
og viðtal í
Nýju lífi. Það
átti að
minnsta kosti
ekki að verða
það. Þegar ég
var beðinn
um að skrifa
stutta grein
um veikindi
sonar míns
hugsaði ég:
„ Auðvitað,
það verður
bara gaman
að gera það.“ Samt hef ég frestað þessu þar til að
kvöldi síðasta dags. Kannski lýsir það vel aðstæðun-
um. Það er nefnilega ótrúlega merkilegt hvað maður
þurrlcar fljótt út slæmar minningar til að skapa pláss
fyrir þær góðu. Ég held hreinlega að ég hafi verið bú-
inn að gleyma hversu erfitt þetta var.
Hins vegar held ég að það sé gott að ég segi þessa
sögu, eklci síður fyrir mig en ykkur. Sagan á eftir að
hljóma eins og svolítið væl en það er vegna þess að ég
var alitaf vælandi.
Guðjón Gunnar fæddist í janúar 1999. Ég var þá á
öðru ári í læknadeildinni. Fyrstu dagarnir gáfu fyrir-
heit um það sem koma skyldi. Guðjón Gunnar var
lagður á vökudeildina vegna gruns um sýkingu, en
síðan kom í ljós að görnin á honuin var stífluð af fóst-
urhægðum. Þetta mál leystist farsæilega en enginn
veit af hverju þetta gerðist. Kannski var þetta bara til
að venja okkur við. Það er alveg ótrúlega sársauka-
fullt að fara heim af fæðingardeildinni tómhentur. Að
hafa ekki hugmynd um hvað sé á seyði. Að vona það
besta en óttast það versta.
Valtýr S. Thors
Eftir þetta gekk þó vel og fyrsta árið dafnaði dreng-
urinn vel. A fyrstu vikunum tók hins vegar að bera á
ljósum blettum víðsvegar um líkamann og fljótlega
vaknaði grunur um að hann væri haldinn sjúkdómi
sem heitir neurofibromatosis. Þetta er taugasjúkdóm-
ur og einkennist m.a. af góðkynja æxlum á taugaend-
um í húð, í miðtaugakerfi og nýrnahettum. Litróf
þessa sjúkdóms er geysilega ijölbreytilegt og getur
spannað allt frá því að hafa engin einkenni til þess að
hafa banvænan sjúkdóm.
Þetta greiningarferli tók nokkra mánuði en okkur
var sagt að þó hann hefði þennan sjúkdóm væri lang-
líklegast að það yrðu engin meiriháttar vandamál
vegna þess. Við vorum þess fullviss að strákurinn
okkar væri í raun alveg heilbrigður og stundum hvarfl-
aði að okkur að þessi greining væri kannski bara vit-
laus. Hluti af uppvinnslu sjúkdónisins er segulóm-
skoðun af öllum skrokknum.
Guðjón Gunnar reyndist hafa tvö æxli í miðtauga-
kerfinu. Annað lá á sjóntauginni en hitt á mænunni
rétt neðan höfuðkúpunnar. Mænan var farin að víkja
sér undan æxlinu vegna plássleysis í mænugöngunum.
Hann var þó einkennalaus, a.m.k. að mestu. Þetta var
eins og að láta sparka í punginn á sér nema að ég
óskaði þess að geta frekar fundið til sársauka en þess-
arar yfirgnæfandi hræðslu.
8